Komórki Kupffera

Ułożenie komórek w wątrobie

Komórki Kupffera, komórki Kupffera-Browicza – osiadłe makrofagi występujące między komórkami śródbłonka, w ścianie naczyń zatokowych wątroby. Są częścią układu siateczkowo-śródbłonkowego, stanowiąc około 15–20% jej komórek.

Po raz pierwszy zostały zaobserwowane w 1876 roku przez Karla Wilhelma von Kupffera, który nazwał je Sternzellen (komórki gwiaździste albo gwiazdowate). Przypuszczał on (błędnie), że są integralną częścią śródbłonka naczyń krwionośnych wątroby. Dopiero kilkanaście lat później, w 1898 roku, Tadeusz Browicz prawidłowo zidentyfikował je jako makrofagi.

Budowa

• nieregularna powierzchnia, liczne lizosomy i heterofagosomy
• brak połączeń z komórkami śródbłonka
• przytwierdzenie do powierzchni zatoki długimi wypustkami, przeważnie o charakterze spłaszczonych lamelipodiów, które przez otwory w śródbłonku mogą penetrować do przestrzeni okołozatokowej

Funkcje

• zapobieganie krzepnięciu krwi, poprzez fagocytozę włóknika
• udział w mechanizmach odpornościowych organizmu, poprzez fagocytozę bakterii
• fagocytoza komórek nowotworowych, kompleksów przeciwciało–antygen, zużytych erytrocytów lub ich fragmentów (proces ten dokonuje się głównie w śledzionie, ale po jej chirurgicznym usunięciu funkcję tę przejmuje wątroba)

Bibliografia

• Wojciech Sawicki, Histologia, rok wyd. 1997, str. 425, ​ISBN 83-200-2088-3​
• T. Cichocki, J. A. Litwin, J. Mirecka, Kompendium histologii, rok wyd. 1998, str. 269, ​ISBN 83-233-1105-6​

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć medycznych i pokrewnych w Wikipedii.