Komórki Kupffera
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Komórki Kupffera, komórki Kupffera-Browicza – osiadłe makrofagi występujące między komórkami śródbłonka, w ścianie naczyń zatokowych wątroby. Są częścią układu siateczkowo-śródbłonkowego, stanowiąc około 15–20% jej komórek.
Po raz pierwszy zostały zaobserwowane w 1876 roku przez Karla Wilhelma von Kupffera, który nazwał je Sternzellen (komórki gwiaździste albo gwiazdowate). Przypuszczał on (błędnie), że są integralną częścią śródbłonka naczyń krwionośnych wątroby. Dopiero kilkanaście lat później, w 1898 roku, Tadeusz Browicz prawidłowo zidentyfikował je jako makrofagi.
Budowa[edytuj | edytuj kod]
- nieregularna powierzchnia, liczne lizosomy i heterofagosomy
- brak połączeń z komórkami śródbłonka
- przytwierdzenie do powierzchni zatoki długimi wypustkami, przeważnie o charakterze spłaszczonych lamelipodiów, które przez otwory w śródbłonku mogą penetrować do przestrzeni okołozatokowej
Funkcje[edytuj | edytuj kod]
- zapobieganie krzepnięciu krwi, poprzez fagocytozę włóknika
- udział w mechanizmach odpornościowych organizmu, poprzez fagocytozę bakterii
- fagocytoza komórek nowotworowych, kompleksów przeciwciało–antygen, zużytych erytrocytów lub ich fragmentów (proces ten dokonuje się głównie w śledzionie, ale po jej chirurgicznym usunięciu funkcję tę przejmuje wątroba)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wojciech Sawicki, Histologia, rok wyd. 1997, str. 425, ISBN 83-200-2088-3
- T. Cichocki, J. A. Litwin, J. Mirecka, Kompendium histologii, rok wyd. 1998, str. 269, ISBN 83-233-1105-6