Komisurotomia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Komisurotomiazabieg chirurgiczny polegający na przecięciu spoideł mózgowych łączących półkule mózgu[1]. Wykorzystuje się go do łagodzenia objawów padaczki, ponieważ ogranicza rozprzestrzenianie się ataków epileptycznych pomiędzy półkulami[2]. Ogranicza także przepływ informacji pomiędzy nimi, co wiąże się z występowaniem objawów zespołów spoidłowych.

W początkowym, trwającym kilka tygodni, okresie po komisurotomii pacjenci mogą doświadczać "konfliktów" pomiędzy półkulami – ręka lewa i prawa mogą wykonywać sprzeczne czynności np. podczas zakupów czy ubierania się. Te objawy z czasem zanikają[3].

Osoby po komisurotomii mają zdolność do wykonywania niezależnych, różnych czynności obiema rękami (np. rysowania jednocześnie innego kształtu ręką prawą i ręką lewą), mają za to trudności przy wykorzystywaniu rąk przy nowych, wcześniej nieopanowanych czynnościach (choć nie sprawia im to trudności w przypadku czynności dobrze im znajomych)[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lucina Q. Uddin i inni, Residual functional connectivity in the split-brain revealed with resting-state fMRI, „Neuroreport”, 19 (7), 2008, s. 703–709, DOI10.1097/WNR.0b013e3282fb8203, ISSN 0959-4965, PMID18418243, PMCIDPMC3640406 [dostęp 2018-08-27].
  2. a b James W. Kalat, Biologiczne podstawy zachowania, Warszawa: PWN, 2020, s. 518, ISBN 978-83-01-21262-9.
  3. James W. Kalat, Biologiczne podstawy zachowania, Warszawa: PWN, 2020, s. 520, ISBN 978-83-01-21262-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]