Przejdź do zawartości

Półkula mózgu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Półkula mózgu widziana od strony powierzchni górno-bocznej. Widoczne płaty:

     płat czołowy

     płat ciemieniowy

     płat skroniowy

     płat potyliczny

Półkula mózgu (łac. hemispherium cerebri) – parzysta część kresomózgowia. Półkule oddziela szczelina podłużna mózgu, zaś połączenie nerwowe zapewnia ciało modzelowate. Każda z półkul zawiera zewnętrzną warstwę istoty szarej, zwanej korą mózgu oraz wewnętrzną warstwę istoty białej.

W strukturze makroskopowej półkul wyróżnia się powierzchnie: górno-boczną, przyśrodkową i dolną (podstawną) oraz brzegi: górny, dolno-przyśrodkowy i dolno-boczny. Powierzchnie półkul są pokryte bruzdami (sulci), które ograniczają zakręty (gyri). Bruzda środkowa i boczna występujące na powierzchni górno-bocznej półkul dzielą je na następujące parzyste płaty:

Na powierzchni przyśrodkowej półkul występuje także płat brzeżny (związany z uczeniem się i pamięcią). Dodatkowo jako szósty płat, wymienić należy znajdującą się w głębi bruzdy bocznej wyspę.

W płacie czołowym występują ośrodki kojarzące, które są miejscem powstawania myśli i pojęć.

W korze mózgowej znajdują się liczne skupiska neuronów – tzw. ośrodki korowe.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]