Komlewszczyzna
52°55′55″N 26°48′15″E/52,931944 26,804167.jpg) ruiny cerkwi w Komlewszczyznie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2019) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
222533 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 52°55′55″N 26°48′15″E/52,931944 26,804167
| |
Komlewszczyzna (biał. Комлеўшчына, Komleuszczyna; ros. Комлевщина, Komlewszczina) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie kleckim, w sielsowiecie Morocz.
Współcześnie w skład miejscowości wchodzi także dawny folwark Komlewszczyzna Nowa.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W dwudziestoleciu międzywojennym leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[a], w powiecie nieświeskim[a], w gminie Zaostrowiecze[2]. W 1921 Komlewszczyzna liczyła 285 mieszkańców, zamieszkałych w 47 budynkach, w tym 232 Białorusinów, 52 Polaków i 1 osobę innej narodowości[b]. 242 mieszkańców było wyznania prawosławnego, 30 mojżeszowego i 13 rzymskokatolickiego[2]. Komlewszczyzna Nowa liczyła zaś 34 mieszkańców, zamieszkałych w 5 budynkach, w tym 17 Polaków, 12 Białorusinów i 5 osób innej narodowości[a]. 20 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 14 rzymskokatolickiego[2].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Przynależność wojewódzka i powiatowa zmieniała się. Miejscowość leżała w województwach poleskim (1921 - 1926) i nowogródzkim (1926 - 1945) oraz w powiatach słuckim (do 1920), łuninieckim (1920 - 1926) i nieświeskim (1926 - 1945)
- ↑ Innej niż polska, białoruska, rusińska, tutejsza (poleska), niemiecka i żydowska. Wśród osób innych narodowości zamieszkujących gminę Zaostrowiecze było 21 Rosjan i 7 Tatarów. Skorowidz nie wyszczególnia narodowości osób z grupy inne z podziałem na miejscowości
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 4 października 2019 roku.
- ↑ a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mapa WIG Siniawka. [dostęp 2024-01-07]. (pol.).
- Publiczna Mapa Katastralna Republiki Białorusi. [dostęp 2024-01-07]. (ros. • biał.).
-1933_300dpi_bcuj298351-288253.jpg){kind=link}