Przejdź do zawartości

Kopalnia soli Soligorsk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kopalnia soli Soligorsk
Ilustracja
Kopalnia soli Soligorsk-2
Państwo

 Białoruś

Siedziba

Soligorsk

Data założenia

1960

brak współrzędnych
Strona internetowa

Kopalnia soli Soligorsk – białoruski kombinat czterech kopalni soli potasowej znajdujących się w Soligorsku, w obwodzie mińskim. Największy zakład górniczy w kraju, jeden z największych białoruskich eksporterów oraz jedne z największych na świecie kopalni soli potasowej. Soligorskie kopalnie zarządzane są przez przedsiębiorstwo Biełaruśkalij, będące własnością skarbu państwa[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Złoża w okolicy dzisiejszego Soligorska odkryto w 1941, lecz z powodu trwającej wojny nie przeprowadzano wówczas szczegółowych badań geologicznych. Badania i próbne odwierty wykonano w 1949 (pierwszy odwiert rozpoczęto wiercić 11 maja tr.). Pierwszą kopalnię rozpoczęto budować w 1958 wraz z miastem Soligorsk. Pierwszy transport soli wyjechał na powierzchnię 30 kwietnia 1960. Pod koniec lat 60. powstały dwie kolejne kopalnie kombinatu. Czwartą zbudowano w latach 70[2][3].

Geologia i złoża

[edytuj | edytuj kod]

Najważniejszą kopaliną jest sylwinit, którego miąższość dochodzi do 14 m. Z soli potasowych występuje także karnalit. Pokłady soli potasowych, których wyróżnia się cztery główne, przedzielone są kompleksami halitytu (soli kamiennej). Najbogatsze pokłady zawierają do 25% sylwinitu[2]. Głębokość wydobycia wynosi od 350 do 850 metrów[4].

W 2006 wydobywano rocznie 7 mln ton soli, co stanowiło 16% światowego eksportu soli potasowej[1]. W 2017 wydobyto 5,5 mln ton tlenku potasu[5].

Wpływ na środowisko

[edytuj | edytuj kod]
Hałdy w okolicy Soligorska

Przez zaniedbania w dziedzinie ochrony środowiska, sięgające czasów sowieckich, okoliczne środowisko zostało zdegradowane. Hałdy produktów pokopalnianych zajmują 600 hektarów. Na obszarze 20 000 ha ziemia osiadła o ok. 2–4 m. Zmieniły się również stosunki wodne. W wyniku degradacji środowiska zostało opuszczonych kilka wsi[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Stanęły białoruskie kopalnie soli potasowej w Salihorsku. Puls Biznesu. [dostęp 2020-01-01]. (pol.).
  2. a b Kopalnie soli na świecie. Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. [dostęp 2020-01-01]. (pol.).
  3. Historia. Biełaruskalij. [dostęp 2020-01-01]. (ros.).
  4. a b Białoruś: złote jaja i góry odpadów. Rzeczpospolita. [dostęp 2020-01-01]. (pol.).
  5. Sól Ziemi: sól kamienna – górnictwo między tradycją a nowoczesnością. [dostęp 2020-01-01]. (pol.).