Kormoran czubaty
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Phalacrocorax aristotelis[1] | ||
| (Linnaeus, 1761) | ||
| ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Infragromada | ptaki neognatyczne | |
| Rząd | głuptakowe | |
| Podrząd | głuptakowce | |
| Rodzina | kormorany | |
| Rodzaj | Phalacrocorax | |
| Gatunek | kormoran czubaty | |
| Synonimy | ||
| Podgatunki | ||
| ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | ||
 | ||
| Zasięg występowania | ||
 obszary lęgowe obszary nielęgowe | ||
Kormoran czubaty[4] (Phalacrocorax aristotelis) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae), zamieszkujący morskie wybrzeża, w zależności od podgatunku[2][5]:
- P. aristotelis aristotelis – Islandia oraz atlantyckie wybrzeża Europy od północnego Półwyspu Skandynawskiego po Półwysep Iberyjski. Do Polski zalatuje wyjątkowo[6].
- P. aristotelis desmarestii – wybrzeża Morza Czarnego oraz wschodnie i środkowe Morza Śródziemnego wraz z wyspami
- P. aristotelis riggenbachi – wybrzeża Maroka.
- Cechy gatunku
- Upierzenie czarne z zielonym, metalicznym połyskiem, w szacie godowej na przedzie głowy pióra tworzą zadarty czubek. Młode brązowe, o białym przodzie szyi.
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 65–80 cm[7]
rozpiętość skrzydeł 90–105 cm[7]
masa ciała: samce 1760–2154 g, samice 1407–1788 g[2] - Biotop
- Wybrzeża morskie. Poluje dalej od brzegu niż kormoran czarny.
- Gniazdo
- Zbudowane zazwyczaj z morszczynu. Tworzy kolonie lęgowe, zazwyczaj na klifach.
- Jaja
- W zniesieniu 1 do 6 jaj (zazwyczaj 3) o długości około 63 mm[8].
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 27–29 dni przez obydwoje rodziców[8]. Pisklęta opuszczają gniazdo po 15–20 dniach.
- Pożywienie
- Morskie ryby i skorupiaki.
- Ochrona
- W Polsce objęty ścisłą ochroną gatunkową[9].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Phalacrocorax aristotelis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b c Orta, J., Garcia, E.F.J., Jutglar, F., Kirwan, G.M. & Boesman, P.: European Shag (Gulosus aristotelis). W: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-28].
- ↑ a b BirdLife International, Gulosus aristotelis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2019-08-29] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 (1836) - kormorany - Cormorants (wersja: 2017-09-23). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-28].
- ↑ F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Storks, frigatebirds, boobies, cormorants, darters (ang.). IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-28].
- ↑ Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce – stan z 31.12.2019. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. [dostęp 2020-02-28].
- ↑ a b P. Sterry, A. Cleave, A. Clements, P. Goodfellow: Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany. Warszawa: Horyzont, 2002, s. 38-39. ISBN 83-7311-341-X.
- ↑ a b E. Keller, prof. dr. J. H. Reichholf, G. Steinbach i inni: Leksykon zwierząt: Ptaki. Cz. 1. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 45. ISBN 83-7227-891-1.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).