Kormoran czubaty
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
|
||
| Phalacrocorax aristotelis[1] | ||
| (Linnaeus, 1758) | ||
 |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Nadrząd | ptaki neognatyczne | |
| Rząd | głuptakowe | |
| Rodzina | kormorany | |
| Rodzaj | Phalacrocorax | |
| Gatunek | kormoran czubaty | |
| Synonimy | ||
|
||
| Podgatunki | ||
|
||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | ||
 |
||
Kormoran czubaty (Phalacrocorax aristotelis) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae), zamieszkujący morskie wybrzeża, w zależności od podgatunku:
- kormoran czubaty (P. aristotelis aristotelis) - atlantyckie wybrzeża Europy od Półwyspu Skandynawskiego po Półwysep Iberyjski oraz Islandia. W Polsce obserwowany sporadycznie.
- P. aristotelis desmarestii - wybrzeża Morza Czarnego oraz wschodnie i środkowe Morza Śródziemnego
- kormoran marokański (P. aristotelis riggenbachi) - wybrzeża północno-zachodniej Afryki.
- Cechy gatunku
- Upierzenie czarne z zielonym, metalicznym połyskiem, w szacie godowej na przedzie głowy pióra tworzą zadarty czubek. Młode brązowe, o białym przodzie szyi.
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 65-80 cm[4]
rozpiętość skrzydeł 90-105 cm[4]
masa ciała ok. 1,7-2 kg - Biotop
- Wybrzeża morskie. Poluje dalej od brzegu niż kormoran czarny.
- Gniazdo
- Zbudowane zazwyczaj z morszczynu. Tworzy kolonie lęgowe, zazwyczaj na klifach.
- Jaja
- W zniesieniu 1 do 6 jaj (zazwyczaj 3) o długości około 63 mm[5].
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 27-29 dni przez obydwoje rodziców[5]. Pisklęta opuszczają gniazdo po 15-20 dniach.
- Pożywienie
- Morskie ryby i skorupiaki.
- Ochrona
- W Polsce objęty ścisłą ochroną gatunkową[6].
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ Phalacrocorax aristotelis, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ European Shag (Phalacrocorax aristotelis) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 26 grudnia 2010].
- ↑ Phalacrocorax aristotelis. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ a b P. Sterry, A. Cleave, A. Clements, P. Goodfellow: Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany. Warszawa: Horyzont, 2002, s. 38-39. ISBN 83-7311-341-X.
- ↑ a b E. Keller, prof. dr. J. H. Reichholf, G. Steinbach i inni: Leksykon zwierząt: Ptaki. Cz. 1. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 45. ISBN 83-7227-891-1.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2014 r. poz. 1348)
