Kormoran czubaty
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Gulosus aristotelis | ||
| (Linnaeus, 1761) | ||
 Kormoran czubaty w gnieździe z pisklętami | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Infragromada | ptaki neognatyczne | |
| Rząd | głuptakowe | |
| Podrząd | głuptakowce | |
| Rodzina | kormorany | |
| Rodzaj | Gulosus Montagu, 1813 | |
| Gatunek | kormoran czubaty | |
| Synonimy | ||
| Podgatunki | ||
| ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | ||
 | ||
| Zasięg występowania | ||
 obszary lęgowe obszary nielęgowe | ||
Kormoran czubaty[4] (Gulosus aristotelis) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae).
Podgatunki i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Kormoran czubaty zamieszkuje morskie wybrzeża, w zależności od podgatunku[1][5]:
- G. aristotelis aristotelis – Islandia oraz atlantyckie wybrzeża Europy od północnego Półwyspu Skandynawskiego po Półwysep Iberyjski. Do Polski zalatuje wyjątkowo[6]; stwierdzony zaledwie 3 razy – w 1979, 1985 i 2003 roku, wszystkie obserwacje miały miejsce we Władysławowie[7].
- G. aristotelis desmarestii – wybrzeża Morza Czarnego oraz wschodnie i środkowe Morza Śródziemnego wraz z wyspami.
- G. aristotelis riggenbachi – wybrzeża Maroka.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Cechy gatunku
- Upierzenie czarne z zielonym, metalicznym połyskiem, w szacie godowej na przedzie głowy pióra tworzą zadarty czubek. Młode brązowe, o białym przodzie szyi.
- Wymiary średnie
- długość ciała ok. 65–80 cm[8]
rozpiętość skrzydeł 90–105 cm[8]
masa ciała: samce 1760–2154 g, samice 1407–1788 g[1]
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
- Biotop
- Wybrzeża morskie. Poluje dalej od brzegu niż kormoran czarny.
- Gniazdo
- Zbudowane zazwyczaj z morszczynu. Tworzy kolonie lęgowe, zazwyczaj na klifach.
- Jaja
- W zniesieniu 1 do 6 jaj (zazwyczaj 3) o długości około 63 mm[9].
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 27–29 dni przez obydwoje rodziców[9]. Pisklęta opuszczają gniazdo po 15–20 dniach.
- Pożywienie
- Morskie ryby i skorupiaki.
Status i ochrona[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje kormorana czubatego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2015 roku liczebność światowej populacji, według szacunków organizacji Wetlands International, wynosiła 230–240 tysięcy osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy, choć niektóre populacje są stabilne[3].
W Polsce objęty ścisłą ochroną gatunkową[10].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Orta, J., Garcia, E.F.J., Jutglar, F., Kirwan, G.M. & Boesman, P.: European Shag (Gulosus aristotelis). W: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-28].
- ↑ a b c D. Lepage: European Shag (Phalacrocorax aristotelis) (ang.). W: Avibase – Światowa baza danych ptaków [on-line]. [dostęp 2021-05-21].
- ↑ a b BirdLife International, Gulosus aristotelis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2019-08-29] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 (1836) – kormorany – Cormorants (wersja: 2021-07-12). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-22].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2) (ang.). [dostęp 2021-10-25].
- ↑ Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce – stan z 31.12.2020. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. [dostęp 2021-05-21].
- ↑ wynik wyszukiwania: Phalacrocorax aristotelis (ang.). W: Tarsiger.com [on-line]. [dostęp 2021-05-21].
- ↑ a b P. Sterry, A. Cleave, A. Clements, P. Goodfellow: Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany. Warszawa: Horyzont, 2002, s. 38–39. ISBN 83-7311-341-X.
- ↑ a b E. Keller, prof. dr. J. H. Reichholf, G. Steinbach i inni: Leksykon zwierząt: Ptaki. Cz. 1. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 45. ISBN 83-7227-891-1.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy (ang.). W: eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology.