Kościół Trójcy Przenajświętszej w Dzierzgoniu

Kościół Trójcy Przenajświętszej
w Dzierzgoniu
	49/16/56 z dnia 18.12.1956 r.
	kościół parafialny
	; Widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Dzierzgoń
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Trójcy Przenajświętszej w Dzierzgoniu
Wezwanie	Trójcy Przenajświętszej i św. Katarzyny
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1310
Data zakończenia budowy	1320
Data poświęcenia	1682
Dane świątyni
Styl	gotyk
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Liczba naw	1
	Położenie na mapie Dzierzgonia Kościół Trójcy Przenajświętszej ; w Dzierzgoniu
	Położenie na mapie Polski Kościół Trójcy Przenajświętszej ; w Dzierzgoniu
	Położenie na mapie województwa pomorskiego Kościół Trójcy Przenajświętszej ; w Dzierzgoniu
	Położenie na mapie powiatu sztumskiego Kościół Trójcy Przenajświętszej ; w Dzierzgoniu
	Położenie na mapie gminy Dzierzgoń Kościół Trójcy Przenajświętszej ; w Dzierzgoniu
	53°55′22″N 19°20′45″E/53,922778 19,345833
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Trójcy Przenajświętszej i Świętej Katarzyny w Dzierzgoniu – rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w mieście Dzierzgoń, w województwie pomorskim. Należy do dekanatu Dzierzgoń diecezji elbląskiej. Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej^[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Budowla została wzniesiona w latach 1310–1320 w stylu gotyckim. W 1647 roku została zniszczona przez pożar. Odbudowa zakończyła się w 1682 roku. Świątynia została również w tym roku konsekrowana, w dniu 25 października. W 1730 roku po raz kolejny kościół uszkodził pożar. Odbudowa trwała do 1731 roku. Wieża masywna z barokowymi elewacjami i czterospadowym hełmem, niska dzwonnica stanowi część korpusu^[3].

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Bogate i cenne wyposażenie, pochodzi głównie z okresu po pożarze w 1730 roku. Stanowią je m.in. konstrukcja architektoniczna, cenna snycerska oraz przedstawienia malarskie. Interesującym dziełem sztuki jest również barokowa ambona, powstała w 1731 roku, posiadająca pięknie rzeźbione nakrycie, zakończone postacią Jezusa. Najstarsza z płyt nagrobnych pochodzi z 1347 roku i reprezentuje styl gotycki. Wśród rzeźb i obrazów wyróżnić można cztery portrety szlacheckie: dwóch kobiet i dwóch mężczyzn^[4].