Kościół św. Szymona i Judy w Krakowie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Szymona i Judy
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kraków

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

świętych Szymona i Judy

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Szymona i Judy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Szymona i Judy”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Szymona i Judy”
Ziemia50°04′07,3″N 19°56′35,2″E/50,068694 19,943111

Kościół św. Szymona i Judy – kościół na Kleparzu (dziś część Krakowa), przy dzisiejszej ulicy Warszawskiej. Wybudowany w 1575, wielokrotnie niszczony i odbudowywany, w jego miejscu w latach 1869–1871 powstał kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1528 wzmiankowany jest pożar kaplicy Miłosierdzia Bożego, która znajdowała się przy drodze prowadzącej z Kleparza na północ. Była to kaplica przy szpitalu dla zapowietrzonych[1]. W 1575 na jej miejscu wzniesiono staraniem rajców kleparskich kościół św. Szymona i Judy, który także pełnił funkcję szpitalnej kaplicy. Był wówczas drewniany, znajdowały się w nim trzy ołtarze. Spłonął w 1640[2], ponownie zniszczony podczas potopu szwedzkiego[3] i został odbudowany przez magistrat kleparski, tym razem jako murowany. Z opisu z 1748 wynika, że był zwrócony ku zachodowi, znajdowały się w nim cztery ołtarze i chór muzyczny, a do świątyni przylegała murowana zakrystia. Ponownie uległ pożarowi w 1755[2].

Od początku XIX w. kościół służył jako spichlerz. Wyposażenie sprzedano w 1818, a sam kościół w 1859. Jego nabywcą był biskup Ludwik Łętowski, który oddał go szarytkom. Te częściowo zburzyły go w 1871, a pozostałe mury włączyły w budowany przez siebie klasztor i kościół[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Beiersdorf 2007 ↓, s. 439.
  2. ↑ a b Rożek 1983 ↓, s. 112–113.
  3. ↑ Haratym 2015 ↓, s. 334.
  4. ↑ Rożek 2006 ↓, s. 25–26.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Michał Rożek. Nie istniejące kościoły Krakowa. „Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej”. R. 33, s. 95–120, 1983. 
  • Michał Rożek: Urbs celeberrima. Przewodnik po zabytkach Krakowa. Wyd. I. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2006. ISBN 83-7318-730-8.
  • Zbigniew Beiersdorf: Kleparz. W: Kraków. Nowe studia nad rozwojem miasta. red. Jerzy Wyrozumski. Kraków: Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, 2007, s. 427–454, seria: Biblioteka Krakowska. 150. ISBN 978-83-89131-52-2.
  • Andrzej Haratym: Kraków (z miastami Kazimierzem i Kleparzem oraz przedmieściami i najbliższą okolicą). W: Mirosław Nagielski, Krzysztof Kossarzecki, Łukasz Przybyłek, Andrzej Haratym: Zniszczenia szwedzkie na terenie Korony w okresie potopu 1655–1660. Warszawa: 2015, s. 325–373.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_św._Szymona_i_Judy_w_Krakowie&oldid=68525960”