Przejdź do zawartości

Kościół Reformacji w Hilden

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Reformacji
Reformationskirche
kościół parafialny
Ilustracja
Widok z północnego wschodu
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Nadrenia Północna-Westfalia

Miejscowość

Hilden

Adres

Markt 18, 40721 Hilden

Wyznanie

protestanckie

Kościół

Ewangelicki Nadrenii

Imię

Reformacji

Położenie na mapie Nadrenii Północnej-Westfalii
Mapa konturowa Nadrenii Północnej-Westfalii, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Reformacji”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Reformacji”
Ziemia51°10′06″N 6°55′57″E/51,168333 6,932500
Strona internetowa

Kościół Reformacji (niem. Reformationskirche) – późnoromańska, luterańska świątynia parafialna, znajdująca się w niemieckim mieście Hilden, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, przy rynku miejskim (niem. Markt).

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Przed wzniesieniem dzisiejszej świątyni w tym miejscu stały trzy inne budowle sakralne. Budowę obecnego kościoła zakończono około roku 1225, najpóźniej w roku 1345 nadano mu wezwanie św. Jakuba Starszego. W 1536 dobudowano zakrystię. W 1650, podczas wojny trzydziestoletniej, świątynie przekazano protestantom i odtąd znano go jako kościół ewangelicki. W 1695 wieża uległa zawaleniu, po czym została odbudowana z użyciem gruzów poprzedniej konstrukcji. Około roku 1900 usunięto tynk pokrywający elewacje. W 1958, w celu rozróżnienia świątyni od nowo wybudowanego kościoła Odkupiciela, nadano mu miano Kościoła Reformacji. W latach 1965–1968 przeprowadzono tu prace archeologiczne, a w latach 2017–2018 budynek gruntownie odrestaurowano[1].

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Świątynia późnoromańska, trójnawowa, o układzie bazylikowym. Korpus nawowy wzniesiono na planie sześcianu o krawędzi 14 metrów, nawa główna jest dwukrotnie szersza niż nawy boczne. W nawach bocznych ustawiono empory wznoszące się na sklepieniach krzyżowych, co jest rzadkością w Nadrenii i świadczy o wysokiej klasie architektonicznej świątyni. Do zakończonego absydą prezbiterium dostawiona jest późnogotycka zakrystia[1].

Wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]

Do kościoła od południa wchodzi się przez brązowe, dwuskrzydłowe drzwi, wykonane w 1973 roku przez Ulricha Henna, ze scenami sądu ostatecznego na podstawie Ewangelii Mateusza[2]. Ołtarz, ambona i chrzcielnica zostały wymienione podczas remontu w latach 2017–2018[3].

Na emporze w 1754 ustawiono 12-głosowe organy z warsztatu Johanna Wilhelma Schölera z Bad Ems. W 1897 organmistrz Ernst Seifert wymienił trakturę mechaniczną na pneumatyczną oraz dodał do nich pedał umożliwiający basowe brzmienie instrumentu, a w 1940 organy rozbudowano do 28 głosów. W 1970 w barokowy prospekt wstawiono zupełnie nowy instrument, wykonany przez przedsiębiorstwo Karla Schukego z Berlina, o dwóch manuałach i 23 głosach. Podczas remontu w 2016 liczbę głosów zwiększono do 24[4]. Od 2020 roku w zwykle pierwszą sobotę miesiąca w kościele organizowane są koncerty organowe[5].

Na wieży kościoła zawieszone są trzy stalowe dzwony, o tonach h0, d' i f', bijące o godzinie 8:00, 12:00 i 18:00[6] oraz gongi zegarowe z 1887 roku. Mechanizm zegara pochodzi z roku 1888[7].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Geschichte der Reformationskirche zu Hilden – Evangelisches Hilden [online], www.evangelisches-hilden.de [dostęp 2024-06-16].
  2. Die Bronzetüren der Reformationskirche – Evangelisches Hilden [online], www.evangelisches-hilden.de [dostęp 2024-06-16].
  3. Reformationskirche wird saniert [online], Lokalkompass, 21 kwietnia 2017 [dostęp 2024-06-16] (niem.).
  4. Die Orgel der Reformationskirche – Evangelisches Hilden [online], www.evangelisches-hilden.de [dostęp 2024-06-16].
  5. Mittagsorgel – Evangelisches Hilden [online], www.evangelisches-hilden.de [dostęp 2024-06-16].
  6. Baufortschritt an der Reformations­kirche, [w:] www.evangelisches-hilden.de [online] [dostęp 2024-06-16].
  7. Tobias Dupke, Hilden: Reformationskirche: Glocken bleiben stumm [online], RP ONLINE, 14 stycznia 2022 [dostęp 2024-06-16] (niem.).