Kościół Światła
34°49′07″N 135°32′13″E/34,818611 135,536944| dom modlitwy | |||||||||||
 Kościół z zewnątrz | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Japonii  | |||||||||||
| 34°49′07″N 135°32′13″E/34,818611 135,536944
| |||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||
Kościół Światła (jap. 茨木春日丘教会, transkrypcja: Ibaraki Kasugaoka kyōkai – kościół w Ibaraki-Kasugaoka lub: 光の教会, transkrypcja: Hikari no kyōkai – Kościół Światła) – kościół położony w Ibaraki (prefektura Osaka), należący do protestanckiego Zjednoczonego Kościoła Chrystusa w Japonii. Zaprojektowany przez japońskiego architekta Tadao Andō i zbudowany w 1989. W 1999 do kościoła dobudowano tzw. szkołę niedzielną.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Japońska wspólnota Zjednoczonego Kościoła Chrystusa w Ibaraki zwróciła się do architekta Tadao Andō z prośbą o zaprojektowanie prostej świątyni, której charakter odpowiadałby słowom Jezusa ...gdzie dwaj lub trzej są zgromadzeni w imię moje, tam ja jestem pośród nich.[1]. Kościół Światła został zbudowany w dzielnicy mieszkaniowej Kasugaoka[2].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Z zewnątrz jest to prosta betonowa konstrukcja składająca się z dwóch brył na planie prostopadłościanu, przecinających się pod kątem 15 stopni, zbudowanych z ciężkich ścian, odlewanych na miejscu z betonu. W jednej z brył mieści się właściwy kościół, a w drugiej szkoła niedzielna, dobudowana w 1999. W miejscu przecięcia się ścian znajduje się wejście. Kościół Światła to niewielka sala modlitw o powierzchni 113 m². Przestrzeń wewnątrz jest ascetyczna. Nagie, betonowe ściany nie mają żadnych ozdób, które łagodziłyby wrażenie surowości. Wnętrze zdominowane jest przez świecący krzyż z przodu nawy, utworzony przez dwie przecinające się szczeliny o szerokości 20 cm[2]. Szczelina pionowa rozciąga się od podłogi do sufitu, a pozioma biegnie pomiędzy przeciwległymi ścianami. Dzięki takiemu rozwiązaniu osiągnięto silny kontrast pomiędzy światłem i cieniem. Promienie światła wpadającego do wnętrza przesuwają się po betonowych ścianach zgodnie z ruchem słońca. Mrok panujący we wnętrzu świątyni jest dodatkowo podkreślony przez ciemną i surową fakturę drewnianych desek, z których wykonano podłogi i ławki. W przeciwieństwie do mrocznego kościoła wnętrze szkoły niedzielnej wykończono drewnem jaśniejszym, o gładkiej powierzchni. Pomieszczenie szkoły jest wykorzystywane do spotkań kongregacji[3].
Kościół Światła był realizowany jako przedsięwzięcie niskobudżetowe, w ramach którego surowość wnętrza stanowiła nie tyle wybór estetyczny, co konieczność. Gdy fundusze na jego budowę wyczerpały się, wykonawca przekazał w prezencie konstrukcję dachu, zaś ławki kościelne wykonano z drewna pozostałego z desek użytych do szalunku[2].
Kościół Światła jest przede wszystkim miejscem kultu; jego zwiedzanie (indywidualnie lub w grupach) jest możliwe jedynie na podstawie uprzedniej rezerwacji wizyty[1].
Założenia estetyczne[edytuj | edytuj kod]
Projekt Ando to architektura minimalizmu i dwoistości – podwójnego charakteru (ko)egzystencji: ciała stałego i próżni, światła i ciemności, siły i spokoju. Z tego względu wnętrze kościoła pozbawione jest ozdób, a zderzenie lekkości z solidnością budzi u użytkowników świątyni poczucie kontrastu pomiędzy sacrum a profanum. Betonowa konstrukcja jest pozbawiona jakiekolwiek odwołań do tradycyjnych chrześcijańskich motywów i estetyki, a jedynym religijnym symbolem jest tu krzyż wycięty we wschodniej ścianie. Poza nim na kościół składa się betonowa powłoka, a beton przydaje jego wnętrzu ciemności, tworząc z niego jeszcze bardziej pokorne i medytacyjne miejsce kultu[4].
We wszystkich moich pracach światło jest ważnym, decydującym czynnikiem. Tworzę zamknięte przestrzenie, głównie za pomocą grubych betonowych ścian. Głównym przesłaniem jest stworzenie miejsca dla jednostki, strefy dla niej w społeczeństwie. Gdy zewnętrzne uwarunkowania w zakresie ochrony środowiska miejskiego wymagają ścian bez otworów, to wnętrze musi być wyjątkowo kompletne i satysfakcjonujące.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b IBARAKI KASUGAOKA CHURCH Church of the Light: Church of the Light tour. [dostęp 2012-07-10]. (ang.).
- ↑ a b c Michelle Chan, McGill University, Montreal, Quebec, Canada: Church of the Light. [dostęp 2012-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-09)]. (ang.).
- ↑ Kari Silloway w: Galinsky.com: Church of Light. [dostęp 2012-07-10]. (ang.).
- ↑ Andrew Kroll w: ArchDaily: AD Classics: Church of the Light / Tadao Ando. [dostęp 2012-07-11]. (ang.).
- ↑ Andrew Kroll w: ArchDaily: AD Classics: Church of the Light / Tadao Ando. [dostęp 2012-07-11]. Cytat: In all my works, light is an important controlling factor. I create enclosed spaces mainly by means of thick concrete walls. AThe primary reason is to create a place for the individual, a zone for oneself within society. When the external factors of a city’s environment require the wall to be without openings, the interior must be especially full and satisfying. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona kościoła (ang. • jap.)