Krater czarnego snu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krater czarnego snu
Autor

Witold Zegalski

Typ utworu

fantastyka naukowa

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Polska

Język

polski

Data wydania

1960

Wydawca

Wydawnictwo Poznańskie

Krater czarnego snupowieść fantastycznonaukowa z elementami sensacyjnymi autorstwa Witolda Zegalskiego, wydana w 1960 nakładem Wydawnictwa Poznańskiego w serii Przygoda. Awantura. Sensacja. Powieść była debiutem autora.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Na Ziemi w przyszłości energia jest przekazywana za pomocą bezprzewodowego przesyłu promieni E. Awaria systemu powoduje wszczęcie śledztwa w sprawie znalezienia sprawcy zakłócenia. Główną rolę odgrywa tu złowieszczy relikt czasów minionych: podmorski fort uzbrojony w miotacz zabójczych promieni[1]. Ostatecznie podwodne miasto, zbudowane przez osobników pragnących zawładnąć światem, spotyka zagłada[2].

Autor używa tu wielu neologizmów, opisując świat przyszłości, jak: atomobil (atomowy pojazd drogowy), hydrożyro (wodny żyroplan), librion, telewizyta[3].

Odbiór[edytuj | edytuj kod]

Antoni Smuszkiewicz ocenia, że powieść jest „pozbawiona głębszych przemyśleń”, a jedynym pozytywnym aspektem są: intrygująca zagadka, wartka akcja i ciekawie pokazana technika przyszłości, które zapewniły jej powieści spore powodzenie u czytelników[4]. Smuszkiewicz i Andrzej Niewiadowski oceniają, że książka wpisuje się w nurt w powojennej polskiej s-f, którą wyznaczyli Astronauci Stanisława Lema i, mimo że autor pozornie odwołuje się do antynazistowskich doświadczeń końca II wojny światowej, w rzeczywistości przekazuje ukrytą przestrogę przed ewentualnymi konsekwencjami zimnowojennego nuklearnego wyścigu zbrojeń, odczuwanego w latach 50.[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Smuszkiewicz 1982 ↓, s. 261.
  2. a b Niewiadowski i Smuszkiewicz 1990 ↓, s. 231.
  3. Ryszard Handke: Językowe sposoby kreowania składników fantastycznych. W: Spór o SF. Ryszard Handke, Lech Jęczymyk, Barbara Okólska (red.). Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1989, s. 235-236, seria: „SF” Wydawnictwa Poznańskiego. ISBN 83-210-0815-1.
  4. Smuszkiewicz 1982 ↓, s. 261-262.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]