Krycie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krycie u koni

Krycie (stanowienie[1]) – jedna z najskuteczniejszych i zarazem najczęściej stosowanych metod rozrodu zwierząt. Polega ono na kopulacji wybranych zwierząt, w wyniku czego następuje naturalne unasienienie samicy. W sposób naturalny samica daje się pokryć jedynie w okresie rui. U wielu gatunków zwierząt, zwłaszcza hodowlanych, krycie zastępowane jest sztucznym unasiennianiem[1].

Rodzaje kryć[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnia się[1]:

  • krycie dzikie – samce pozostawione są z samicami, kojarzenie się zwierząt przebiega niezależnie od hodowcy,
  • krycie haremowe – samice podzielone zostają na grupy (w przypadku koni – na tabuny), zaś do każdej przydzielony zostaje jeden samiec; utrudnia wykrycie samic jałowych,
  • krycie z ręki – polega na dobraniu samca do samicy i przeprowadzeniu krycia w określonym miejscu i czasie, co umożliwia jego rejestrację i planowanie,
  • krycie klasowe – do grupy samic wprowadza się kilka samców, przy czym kolejny zostaje wprowadzony po wyczerpaniu sił poprzednika.


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c praca zbiorowa: Zootechniczny słownik encyklopedyczny. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1965, s. 270, 555–556.