Kryza (ubiór)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Portret pastora z Hamburga Bernharda Klefekera w stroju z kryzą, Friedrich Carl Gröger

Kryza – okrągły, marszczony lub plisowany kołnierz, noszony w Europie Zachodniej, Środkowej i Północnej od połowy XVI wieku do połowy XVII wieku. Wykonywana z cienkiej tkaniny, zazwyczaj obszytej koronką. Pod koniec XVI wieku na popularności zyskiwały kryzy uszyte wyłącznie z koronki[1]. Do usztywnienia używano krochmalu lub drucianego stelaża[2].

Mogły przyjmować duże rozmiary, o średnicy zbliżonej do średnicy damskiej sukni. Niekiedy były również upinane do góry, za uszami, tworząc kształt ściętego stożka[3].

Kryza była symbolem statusu i bogactwa. Osoba ją nosząca wysyłała jasny sygnał, że nie musi wykonywać żadnej pracy fizycznej, co świadczyło o jej przynależności do wyższych warstw społecznych. Wpływ na postrzeganie tego elementu ubioru miał również fakt, że wymusza on wyprostowaną, postawę z wysoko podniesionym podbródkiem, co kojarzyło się z dumą i elegancją. Również wysoka cena koronek czyniła ten typ kołnierza produktem luksusowym[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kryza skonstruowana z trzech warstw cienkiego, białego lnu, ściśle przylegająca do dekoltu, obszyta koronką klockową. Średnica: około 40 cm. Datowana na lata 20. XVII wieku.

Moda na kryzy pojawiła się w XVI wieku w Hiszpanii, a w drugiej połowie XVI wieku przeszła do większości krajów Europy Zachodniej, Środkowej i Północnej. Najdłużej utrzymała się w Holandii, gdzie była noszona do połowy XVII wieku[4]. W Polsce moda na kryzy nie przyjęła się szeroko, nosili je przede wszystkim cudzoziemscy królowie i królowe[4].

Kolory kryz[edytuj | edytuj kod]

Najpopularniejszym i podstawowym kolorem kryzy był biały, [5] jednak niekiedy krochmal używany do usztywnienia kryzy wzbogacano barwnikami, co pozwalało na uzyskanie delikatnego, pastelowego odcienia, który spierał się razem z krochmalem. Barwniki pochodzenia roślinnego pozwalały na uzyskanie kolorów: różowego, jasnofioletowego, żółtego[6], zielonego [7]. Kolor jasnofioletowy osiągany był także przy użyciu koszeliny.[6] Żółty kolor uzyskiwany był dzięki drogocennemu szafranowi. [8] Do osiągnięcia bladoniebieskiego odcienia używano smalty. [6]

Niebieskawy odcień miał sprawiać, że cera noszącego wydawała się bledsza, przez co bardziej atrakcyjna dla współczesnych.[5] [9] W Anglii, w roku 1595, królowa Elżbieta zabroniła noszenia barwionych na niebiesko kryz[6].

Spośród barwionych kryz największą popularnością w całej Europie cieszyły się te w kolorze żółtym[7]. W Anglii żółty wyszedł z mody po procesie i egzekucji skazanej za morderstwo Anny Turner, która była uważana za wynalazczynię żółtego krochmalu. Barwiona na żółto kryza zaczęła stanowić symbol upadku moralności. Według niektórych współczesnych, Anna założyła ten dodatek na swój proces, po czym kat ironicznie postanowił założyć szafranowożółtą kryzę do wykonania wyroku. Możliwe jednak, że jest to jedynie ówczesna plotka, gdyż istnieją inne źródła pierwotne, które nie wspominają tego faktu. [10]

Kolorowe kryzy rzadko można spotkać na portretach nie tylko dlatego, że były mniej popularne od wersji w kolorze białym. Późniejsi konserwatorzy przemalowywali je, uznając biel za prawidłowy, docelowy kolor kryzy. [6]

  • Zielona kryza obszyta koronką, Anglia, 1596

  • Szafranowożółta kryza wykonana z koronki, Anglia, wczesny wiek XVII

  • Niebieska kryza, 1623

  • Szafranowożółta kryza, 1618

Galeria[edytuj | edytuj kod]

  • XVI-wieczne krezy damskie, ilustracja z 1906 roku

  • Elżbieta I Tudor, Anglia, kopia oryginału z 1559

  • Francis Drake, Anglia, ok 1580

  • Zygmunt III Waza, Polska, 1590

  • Marchesa Brigida Spinola-Doria, Genua, 1606

  • Anna Rosina Marquart, żona burmistrza Lübeck, Niemcy, 1642

  • Adriana Croes, Holandia, 1644

  • Kryza noszona przez biskupa Duńskiego Kościoła Narodowego Erika Normanna Svendsena, 1999

  • Chórzyści Kościoła Anglikańskiego noszący kryzy, 2008

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b The Fashion Historian: Ruffs, The Fashion Historian [dostęp 2020-05-26].
  2. ↑ Encyklopedia PWN, Warszawa: Wydawn. Naukowe PWN, OCLC 644242944 [dostęp 2020-05-26].
  3. ↑ Hab'k O.Westman, Transactions of the Society of Literary & Scientific Chiffoniers; being essays on primitive arts in domestic life. The Spoon, with upwards of one hundred illustrations, etc, 1844.
  4. ↑ a b Urszula Kołaczkowska, 500 zagadek z historii sztuki, 1969, s. 158.
  5. ↑ a b Vicki, Elizabethan Ruffs, Historical Britain, 22 lipca 2013 [dostęp 2020-05-27] (ang.).
  6. ↑ a b c d e Elizabeth's London: Everyday Life in Elizabethan London, Liza Picard, 2014.
  7. ↑ a b Ruth Turner Wilcox, The Dictionary of Costume, 1979.
  8. ↑ Vivian Thomas, Nicki Faircloth, Shakespeare's Plants and Gardens: A Dictionary, 2014.
  9. ↑ Christopher Breward, The Culture of Fashion, 1994.
  10. ↑ Ann Rosalind Jones, Peter Stallybrass, Renaissance Clothing and the Materials of Memory, 2000.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kryza_(ubiór)&oldid=61679749”