Krzywonóg półskrzydlak

Krzywonóg półskrzydlak
	Valgus hemipterus
	(Linnaeus, 1758)
	; Samiec
	; Samica
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Rząd	chrząszcze
Rodzina	poświętnikowate
Rodzaj	Valgus
Gatunek	krzywonóg półskrzydlak
Synonimy
	Scarabaeus hemipterus Linnaeus, 1758;
	Scarabaeus hemipterus Linnaeus, 1758;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Krzywonóg półskrzydlak (Valgus hemipterus L.) – gatunek niewielkiego roślinożernego chrząszcza z rodziny poświętnikowatych (Scarabaeidae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Valgus w Europie.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz w 1758 roku pierwszy przez Karola Linneusza w dziesiątym wydaniu Systema Naturae pod nazwą Scarabaeus hemipterus. Jako miejsce typowe wskazano Niemcy^[1].

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Występuje na północnej półkuli. Spotykany od Kaukazu i Turcji, przez Europę wschodnią i środkową po Holandię. Występuje również w północnej Afryce. Introdukowany do Ameryki Północnej, gdzie był notowany w Ontario, Michigan i Ohio.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz (imago) osiąga 6-10 mm. Ciało lekko spłaszczone i czarne lub czarnobrązowe. Na stronie grzbietowej pokryte łuskami w kolorze czarnym i białym układającymi się we wzór. Wyraźny dymorfizm płciowy. U samca ostatni segment odwłoka owalny, u samicy zaopatrzony w długi piłkowany wyrostek. Jasne wzory na pokrywach i przedpleczu u samca stanowczo wyraźniejsze.

Cykl rozwojowy i aktywność[edytuj | edytuj kod]

Imago najczęściej spotykane w okresie od maja do lipca na kwiatach lub w okolicy drzew. W słoneczne dni chętnie podejmuje loty.

Samica składa jaja w maju i czerwcu do wnętrza butwiejącego drewna z użyciem wyrostka na końcu odwłoka. Larwy rozwijają się w rozkładającym się drewnie brzóz, topoli, wierzb, jesionów, drzew owocowych. Żerowanie w postaci larwy trwa 1 rok. Pod koniec lata zawiązuje poczwarkę we wcześniej przygotowanej kolebce na końcu korytarza larwalnego. Jesienią z poczwarki wydostaje się imago, które zimuje w kolebce poczwarkowej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 351. (łac.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Svatopluk B., 1992 Chrząszcze. Leksykon przyrody. Warszawa. Wyd. Delta W-Z, ss. 94-95.
Winkler J.R., 1972 Mały atlas chrząszczy. Warszawa PWRIL, ss. 186-187.

[Linnaeus-1] C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 351. (łac.).

[1]