fr. Duché de Brabant niderl. Hertogdom Brabant Księstwo Brabancji
Data powstania
1183
Data likwidacji
1794
Księstwo Brabancji (hol. Hertogdom Brabant , fr. Duché de Brabant ) – państwo wchodzące w skład Świętego Cesarstwa Rzymskiego utworzone przez cesarza Fryderyka I w 1183 z landgrafostwa Brabancji (istniejącego w latach 1085–1183)[1]
W 1430 księstwo stało się częścią Niderlandów Burgundzkich , następnie władzę nad nim przejęli Habsburgowie (od 1477 austriaccy, a od 1556 hiszpańscy). W czasie wojny o niepodległość Niderlandów księstwo było jednym z głównych ośrodków oporu antyhiszpańskiego. W wyniku walk i rozłamu religijnego, część północna księstwa (głównie protestancka ) weszła w 1579 (formalnie w 1648 – pokój westfalski ) w skład Republiki Zjednoczonych Prowincji , a część południowa (katolicka ) pozostała przy Niderlandach Hiszpańskich wchodząc w skład Niderlandów Południowych [2] wojnie o sukcesję hiszpańską część południowa znalazła się pod panowaniem austriackim, a księstwo Brabancji istniało do 1794 roku, gdy jego tereny zajęła armia Francji .
↑ Guido van den Eynde, Lauran Toorians: Op zand, veen en klei: Liber amicorum Karel Leenders bij gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag . Uitgeverij Verloren, 2016, s. 112. ISBN 978-90-8704-591-3 . ↑ Brabancja Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2019-10-31] . 
