Księga Helamana

Księga Helamana – w religii mormońskiej jedna z ksiąg zawartych w Księdze Mormona, znajduje się pomiędzy Księgą Almy, a Trzecim Nefim. Zdaniem mormonów Księga ta rzekomo opisuje lata od 53 do 5 roku p.n.e., a autorem jest Helaman i jego synowie. Składa się z 16 rozdziałów.

Treść księgi

Księga opisuje dzieje Nefitów; walki i rozłamy między nimi, proroczą działalność Nefiego, proroctwo Lamanity Samuela do Nefitów oraz proroctwa zapowiadające przyjście Jezusa Chrystusa i nawrócenie się Lamanitów.

Biblia a Księga Helamana (krytyka)

1. Nefici do budowy domów używali już w 49 r. p.n.e. cementu, choć na starym kontynencie technologia pozyskiwania cementu nie była jeszcze znana w tamtych czasach.
2. Izraelici przeszli przez Morze Czerwone, gdy tymczasem dzisiejsza archeologia mówi, że było to „morze sitowia”. Mimo iż Biblia nie nazywa wody przez którą przeszedł Mojżesz ze swoim ludem, Morzem Czerwonym, to przez długi czas w powszechnej opinii chodziło właśnie o to morze.