Kultura Longshan
| |||||||||
| Nazwa chińska | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Kultura Longshan – chińska kultura neolityczna będąca bezpośrednią kontynuacją kultury Yangshao[1], która wykształciła się w rejonie centralnego i dolnego biegu Rzeki Żółtej między 2500 p.n.e. a 1850 p.n.e., na terenie m.in. północnej części prowincji Henan oraz wzdłuż wybrzeży Morza Wschodniochińskiego.
Nazwa pochodzi od miejscowości Longshan (龙山, dosł. Smocza Góra) w prowincji Szantung, gdzie w latach 1930–1931 odkryto pozostałości pierwszej osady przypisywanej tej kulturze[1].
Badania archeologiczne pozwoliły na odkrycie osad otoczonych wałami ziemnymi[1]. Wyróżniająca cecha tej kultury był wysoki poziom wytwarzania naczyń oraz kół. Charakterystyczne są w szczególności wyrabiane na kole garncarskim[1] wyroby wykonane z wypolerowanej czarnej ceramiki[2] o wyszukanych kształtach, o czerepach grubości od 2 do 4 mm. Są to m.in. naczynia na trzech nóżkach (por. ding), puchary o esowatej linii wsparte na rzeźbionej nóżce lub w kształcie moździerza z uchwytami. Ozdoby w formie delikatnych linii i ząbków były wyciskane. Odnaleziono też liczne wyroby wykonane z kamienia (przede wszystkim narzędzia), krzemienia, nefrytu, kości i muszli, choć znana była już także miedź[2]. W okresie kultury Longshan uprawiano kilka rodzajów zbóż i warzyw, a także poddawano fermentacji ryż[2]. Rozpowszechniona była hodowla koni, krów, świń, owiec, psów i kur[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Encyklopedia historyczna świata. Tom III. Kraków: Wyd. Opres, 2000, s. 26–27. ISBN 83-85909-61-3.
- ↑ a b c d Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005, s. 139. ISBN 83-05-13407-5.