Kustrzebka soczysta
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
kustrzebka soczysta |
| Nazwa systematyczna | |
| Paragalactinia succosa (Berk.) Van Vooren Ascomycete.org 12(4): 189 (2020) | |
Kustrzebka soczysta (Paragalactinia succosa (Berk.) Van Vooren) – gatunek grzybów z rodziny kustrzebkowatych (Pezizaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Peziza, Pezizaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1841 r. Miles Joseph Berkeley, nadając mu nazwę Peziza succosa. Rodzaj Peziza okazał sie jednak polifiletyczny i wiele jego gatunków poprzenoszono do nowych rodzajów. Obecną nazwę gatunkowi nadał Van Vooren, który w 2020 r. przeniósł go do utworzonego przez siebie rodzaju Paragalactinia[1].
Niektóre synonimy nazwy naukowej:
- Galactinia succosa (Berk.) Sacc.
- Otidea succosa (Berk.) Thüm.
- Peziza infuscata Quél.
- Peziza succosa Berk. 1841
- Plicaria succosa (Berk.) Rehm[2].
Nazwa polska według M.A. Chmiel[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Miseczkowaty albo kubeczkowaty, o nieregularnym brzegu, bez trzonka; ciemnoorzechowy, od strony wewnętrznej trochę jaśniejszy, nieznacznie otrębiasty; do 6 cm, rzadziej do 10 cm średnicy. Warstwa zarodnikonośna znajduje się na wewnętrznej stronie owocnika. Mikroskopijnej wielkości worki po dojrzeniu uwalniają zarodniki. Dobrym sposobem zaobserwowania '„eksplozji” w postaci chmurki zarodników jest nagłe zdjęcie owocnika z miejsca nasłonecznionego[4].
Jędrny, po przełamaniu natychmiast wydzielający żółtawy sok[4].
- Gatunki podobne
Znane są liczne gatunki o podobnym zabarwieniu; przedstawiony gatunek jest łatwy do rozpoznania po żółtym soku[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Najwięcej stanowisk podano w Europie, poza tym w Ameryce Północnej, Azji i jedno w Ameryce Południowej[5]. W Polsce jest dość pospolity[4].
Naziemny grzyb saprotroficzny. Rośnie przeważnie w małych grupkach, w lasach liściastych i iglastych, na nagiej ziemi. Jest dość szeroko rozpowszechniony w Polsce[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-11-08] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-11-08] (ang.).
- ↑ Maria Alicja Chmiel, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany PAN, 2006, s. 96, ISBN 978-83-89648-46-4.
- ↑ a b c d e Edmund Garnweidner i inni, Grzyby: przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej, Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 228, ISBN 83-7319-976-4.
- ↑ Występowanie Peziza succosa na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2013-11-12] (ang.).