Kustrzebka soczysta
| ||
| ||
| Systematyka | ||
| Królestwo | grzyby | |
| Typ | workowce | |
| Klasa | kustrzebniaki | |
| Rząd | kustrzebkowce | |
| Rodzina | kustrzebkowate | |
| Rodzaj | kustrzebka | |
| Gatunek | kustrzebka soczysta | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Peziza succosa Berk. Ann. Mag. nat. Hist., Ser. 1 6: 358 (1841) | ||
Kustrzebka soczysta (Peziza succosa Berk.) – gatunek grzybów z rodziny kustrzebkowatych (Pezizaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Peziza, Pezizaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Niektóre synonimy nazwy naukowej[2]:
- Galactinia succosa (Berk.) Sacc.
- Otidea succosa (Berk.) Thüm.
- Peziza infuscata Quél.
- Plicaria succosa (Berk.) Rehm
- Plicaria succosa (Berk.) Rehm var. succosa
Nazwa polska według cheklist A. Chmiel[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Miseczkowaty albo kubeczkowaty, o nieregularnym brzegu, bez trzonka; ciemnoorzechowy, od strony wewnętrznej trochę jaśniejszy, nieznacznie otrębiasty; do 6 cm, rzadziej do 10 cm średnicy. Warstwa zarodnikonośna znajduje się na wewnętrznej stronie owocnika. Mikroskopijnej wielkości worki po dojrzeniu uwalniają zarodniki. Dobrym sposobem zaobserwowania '"eksplozji" w postaci chmurki zarodników jest nagłe zdjęcie owocnika z miejsca nasłonecznionego[4].
Jędrny, po przełamaniu natychmiast wydzielający żółtawy sok[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
W Polsce jest dość pospolita[4].
Rośnie przeważnie w małych grupkach, w lasach liściastych i iglastych, na nagiej ziemi. Jest dość szeroko rozpowszechniony w Polsce[4].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
Znane są liczne gatunki o podobnym zabarwieniu; przedstawiony gatunek jest łatwy do rozpoznania po żółtym soku[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum (ang.). [dostęp 2013-11-12].
- ↑ Species Fungorum (ang.). [dostęp 2015-12-16].
- ↑ Maria Alicja Chmiel: Checklist of Polish Larger Ascomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 978-83-89648-46-4.
- ↑ a b c d e Edmund Garnweidner, Hertha Garnweidner, Alicja Borowska, Alina Skirgiełło: Grzyby : przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej. Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 228. ISBN 83-7319-976-4.