Kwanŭm sa (Korea Północna)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kwanŭm sa (Kaesŏng) 관음사
Państwo

 Korea Północna

Miejscowość

góra Chŏnma, Kaesŏng

Rodzaj klasztoru

klasztor buddyjski

Prowincja

Hwanghae Północne

Typ zakonu

męski

Materiał budowlany

drewno

Data budowy

970

Położenie na mapie Korei Północnej
Mapa konturowa Korei Północnej, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kwanŭm sa (Kaesŏng) 관음사”
Ziemia38°05′09″N 126°34′21″E/38,085833 126,572500

Kwanŭm sa (Klasztor bodhisattwy Awalokiteśwary, 관음사) – niewielki koreański klasztor, znajdujący się w Korei Północnej. Skarb Narodowy.

Historia klasztoru[edytuj | edytuj kod]

Marmurowa figura Kwanŭm z przyklasztornej groty

Powstanie klasztoru wiązane jest ze złożeniem w grocie (za obecnym klasztorem) przez znanego wówczas mnicha Tanmuna, dwóch marmurowych posążków bodhisattwy Awalokiteśwary, buddyjskiego bodhisattwy współczucia. Następnie klasztor był stopniowo rozbudowywany, najbardziej w 1393 roku. Położony jest w dolinie pomiędzy górami Chŏnma i Songgo, w pobliżu miasta Kaesŏng. Znajduje się wewnątrz zamku Taehŭng.

W 1646 roku dokonano gruntownej renowacji klasztoru.

Klasztor uniknął zniszczenia w czasie Wojny koreańskiej, dlatego zachowało się w nim wiele historycznych reliktów i budynków.

Klasztor jest Skarbem Narodowym Korei Północnej.

Obiekty architektoniczne i artystyczne[edytuj | edytuj kod]

  • siedmiokondygnacyjna pagoda z okresu dynastii Koryŏ
  • posągi bodhisattwy Kwanŭm w grocie klasztornej
  • Taehŭng – główny budynek

Legenda[edytuj | edytuj kod]

Legenda tłumaczy, dlaczego rzeźbienia na jednych z drzwi Taehungu są niedokończone. Podczas remontu klasztoru (1646 rok) jednym z głównych rzeźbiarzy był niezmiernie utalentowany dwunastoletni chłopiec Unna. Pewnego dnia podczas rzeźbienia ornamentów na drzwiach dowiedział się, że jego matka jest poważnie chora. Poprosił o zgodę na odwiedzenie jej. Jednak mu odmówiono. Matka zmarła wkrótce potem. Chłopiec oskarżał się, że to jego umiejętności spowodowały jej śmierć, więc pewnego dnia odciął sobie siekierą jedną z dłoni. Odszedł do lasu i już go nigdy nie widziano. Dziś na niedokończonych drzwiach jest ukazany jednoręczny chłopiec, który na białym tygrysie wzlatuje do nieba.

Adres klasztoru[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]