Przejdź do zawartości

Kłosówka miękka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kłosówka miękka
Ilustracja
Kwiatostan kłosówki miękkiej
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

kłosówka

Gatunek

kłosówka miękka

Nazwa systematyczna
Holcus mollis L.
L. Syst. Nat., ed. 10. 2: 1305. 1759

Kłosówka miękka (Holcus mollis L.) – gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych. W Polsce roślina dość pospolita na całym obszarze.

Rozłogi
Języczek
Kolanko
Kłosek

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Tworzy zwarte darnie rozrastając się za pomocą silnych rozłogów podziemnych osiągających do 100 cm długości (ich masa na 1 ha może wynosić 1,5 t). Źdźbła wzniesione lub wygięte u nasady osiągają 80 cm (zwykle ok. 30-50 cm) wysokości.
Łodyga
Źdźbła nagie lub słabo owłosione z kolankami silnie owłosionymi.
Liście
Pochwy liściowe otwarte i nagie lub bardzo słabo owłosione. W górnej części łodygi pochwy lekko rozdęte a blaszki liściowe krótkie. Liście w pączku zwinięte, osiągają 3-12 mm szerokości i zwykle do 8 cm długości (na pędach wegetatywnych do 20 cm). Są nagie lub słabo owłosione. Tępo zakończony języczek u podstawy blaszki.
Kwiatostan
W postaci wiechy o długości 4-15 cm. Kłoski jajowatolancetowate, białawozielone do jasnobrązowych, nierzadko czerwono nabiegłe. Plewy mają 5-6 mm długości, są ostro zakończone i nagie, szorstkie tylko na nerwie. Plewki ok. 3 mm długości są słabo owłosione. U kwiatów płonnych z ością do 3,5 mm, w innym wypadku bezostne. Kwitnie w czerwcu i lipcu.
Ziarniak
Owocem jest lekki i okryty plewkami ziarniak.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w miejscach ciepłych, suchych i ubogich, przeważnie kwaśnych (preferuje gleby o pH 5,3-6,4). Preferuje miejsca cieniste. Pojawia się licznie na piaszczystych odłogach i w murawach napiaskowych, trochę rzadziej w okrajkach, na wrzosowiskach i porębach. Roślina wrażliwa na udeptywanie.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Roślina pozbawiona właściwości pastewnych. Za sprawą silnych rozłogów może być stosowana do umacniania gruntów.

Zmienność

[edytuj | edytuj kod]

W Polsce występują następujące odmiany:

  • var. densus A. et G. – z bardzo gęstą wiechą,
  • var. maior Lange – pędy do 120 cm, blaszki liściowe 12 mm szerokości, wiecha do 20 cm długości,
  • var. mollissimus Rohlena – blaszki i pochwy liściowe miękko owłosione,
  • 'Variegatus' – blaszki liściowe biało paskowane (kultywar ozdobny)

Znane są mieszańce z kłosówką wełnistą.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-31] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Falkowski Marian (red.) 1982. Trawy polskie. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa. ISBN 83-09-00593-8