Przejdź do zawartości

Lörick

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lörick
Dzielnica Düsseldorfu
Ilustracja
Kompleks biurowy Seestern
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Nadrenia Północna-Westfalia

Miasto

Düsseldorf

Okręg administracyjny

4

Powierzchnia

2,66 km²

Wysokość

40 m n.p.m.

Populacja (31 grudnia 2019)
• liczba ludności


7614[1]

• gęstość

2775 os./km²

Tablice rejestracyjne

D

Położenie na mapie Düsseldorfu
Położenie na mapie
51°15′N 6°44′E/51,250000 6,733333

Lörick, Düsseldorf-Lörick – dzielnica miasta Düsseldorf w Niemczech, w okręgu administracyjnym 4, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Düsseldorf. Zabudowa dzielnicy stanowi mieszankę domów jednorodzinnych, bloków[2] i biurowców zgromadzonych w pochodzącym z 1961 kompleksu Seestern[3][4]. Tereny pochodzących z 1914, niefunkcjonujących od lat 70. zakładów przemysłowych Areal Boehler[5] oraz okoliczne pola rolne są stopniowo przekształcone w nowe osiedla bloków mieszkalnych[6]. Lörick posiada wysoki współczynnik mieszkańców z zagranicy (27,8%) – najliczniejsze grupy to obywatele Japonii i Chin[1].

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Dzielnica Lörick znajduje się na zachodnim brzegu Renu, wraz z pozostałymi dzielnicami 4. okręgu administracyjnego Düsseldorfu. Graniczy z dzielnicami Heerdt, Niederkassel i Oberkassel oraz miastem Meerbusch. Teren dzielnicy jest płaski i położony nisko, co wynika z jego lokacji na naturalnym cyplu utworzonym przez rzekę Ren.

Melioracja terenu zdecydowała o rolniczym charakterze znajdujących się tu osad, a bliskość brzegu umożliwiła powstanie niewielkiego portu. Część dzielnicy od strony rzeki osłonięta jest wałem przeciwpowodziowym oraz chronionymi terenami zalewowymi[7].

Przez teren dzielnicy przebiegały drogi handlowe, zmierzające w stronę przepraw pontonowych i promowych, łączących lewobrzeżne miasta i osady z główną dzielnicą Altstad. Poczynając od początku XX wieku, budowa kolejnych mostów przyczyniła się do powstania utwardzonych dróg, linii kolejowej(inne języki)[8] oraz linii tramwajowej, prowadzących do centrum Düsseldorfu.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Badania archeologiczne z okresu lat 50. XX wieku wskazały na istnienie wczesnośredniowiecznego cmentarza z okresu V wieku n.e. w okolicy dzisiejszej Ilvericher Straße. W ramach badania grobu młodego wojownika z okresu panowania Merowingów, znaleziono m.in. miecz, którego typ został nazwany od nazwy dzielnicy, tj. "Oberlörick-Samson-Abingdon"[9][10][11]. Pierwsze regularne zabudowania powstały w VIII. wieku n.e.

Pierwsze wzmianki pisemne o tych okolicach pochodzą z X wieku. n.e., kiedy to należały do parafii Heerdt. W tym okresie nazwa okolicy brzmiała Lurische lub Lurik. Stan ten trwał aż do początku XX wieku[12].

W dokumencie z XIV wieku, stwierdzającym sprzedaż ziem przez Arnolda, władcę Randerath (dziś Heinsberg), na rzecz klasztoru Haus Meer, okolica nosi nazwę "Niederlörick"[13]. Pomimo bliskości do Düsseldorfu, znajdowała się w strzefie rządów biskupa Kolonii, władającego lewobrzeżną stroną regionu. Szlaki komunikacyjne powstawały na linii północ-południe, a nie bardziej naturalnym dla okolicy kierunku wschód-zachód. Pomimo bliskości do centrum miasta, okolica była od niego faktycznie odcięta. Stan ten trwał do XVIII wieku i skutkował m.in. późnym powstaniem stałych przepraw przez rzekę w pierwszej części XX wieku.

W czasach Pruskich dzielnica należała administracyjnie do pobliskiej miejscowości Heerdt. Od 1794 okolica należała do miasta Linn (dziś dzielnica Krefeld), następnie od 1814 do kantonu Neuss. W dokumencie z 1817 funkcjonuje pod nazwą Niederlorick, w ramach dzielnicy Buderich, należącej do pobliskiego Neuss, obok istniejących do dziś osad Oberkassel, NIederkassel i Heerdt[14].

W opisie administracji lokalnej z 1836 okolica funkcjonuje pod nazwą Oberlörick i należy do miasta Heerdt w ramach regionu Neuss. Leżąca na tym terenie osada Niederkassel liczyła wówczas 370 mieszkańców, Oberkassel – 109 a Oberlörick 165[15]. Na początku XX wieku nazwy „Niederlörick“ i „Oberlörick" funkcjonowały oddzielnie – pierwsza określała tereny wraz Löricker Feld, które należały do Buderich, druga zaś tereny należące już do Düsseldorfu[16].

Komunikacja

[edytuj | edytuj kod]

Dzielnica połączona jest z resztą miasta za pomocą komunikacji miejskiej autobusowej oraz tramwajowej.

Linie autobusowe zapewniają komunikację zarówno z centrum miasta, jak i pobliskimi miejscowościami Meerbusch i Neuss.

Linia tramwajowa jest kontynuacją jednej z dwóch odnóg sieci tramwajowej z Belsenplatz(inne języki) w Oberkassel. Od głównej linii poprowadzona jest krótka odnoga do kompleksu biurowo hotelowego Seestern. Za pętlą Lörick, po przekroczeniu granic miasta, jej bieg kontynuowany jest w kierunku Krefeld[17]. W 2020 roku zatwierdzono plan nowej linii U81, docelowo łączącej port lotniczy w Düsseldorfie z Neuss za pomocą nowej przeprawy mostowej nad Renem, na wysokości centrum ekspozycyjnego Merkur Spiel-Arena w dzielnicy Stockum[18].

Infrastruktura

[edytuj | edytuj kod]

W 1957 w ślepej odnodze Renu, zwanej lokalnie Paradieshafen, mieszczącej do tej pory niewielką marinę i powstałe w 1955 pole kempingowe[7], rozpoczęto ukończoną w 1961 budowę liczącego 6000 m² kompleksu kąpieliskowego. W wyniku zanieczyszczenia wody w Renie, w 1965 kąpielisko zamknięto, a w 1971 skończono budowę niezależnego od rzeki basenu na otwartym powietrzu[19].

Obiekty kultu religijnego

[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Statistische Daten Lörick / Stadtbezirk 4 / Düsseldorf, Landeshauptstadt Düsseldorf Amt für Statistik und Wahlen [dostęp 2021-04-29].
  2. Landeshauptstadt Düsseldorf Amt fur Statistik und Wahlen, Statistische Daten für Düsseldorf Lörick [online], 2020.
  3. Düsseldorf-Lörick [online], Structurae - International Database and Gallery of Structure.
  4. Horst Seidenberg, Lörick, Bürgerverein Düsseldorf-Lörick e. V. [dostęp 2018-04-27].
  5. 100 JAHRE AREAL BÖHLER, voestalpine Edelstahl Deutschland GmbH Standortverwaltung AREAL BÖHLER [dostęp 2021-04-27].
  6. Wo im Stadtbezirk 4 gebaut wird und wo Familien Platz haben [online].
  7. a b Besonderheiten des Platzes [online], Der City-Campingplatz Düsseldorf-Lörick [dostęp 2021-05-05].
  8. Bernd Franco Hoffmann, Die Bergisch-Märkische Eisenbahn. Durch die Täler von Wupper, Ruhr und Volme, Erfurt 2015, ISBN 978-3954005802.
  9. Frank Siegmund, Merowingerzeit am Niederrhein, „Rheinische Ausgrabungen” (34), Kolonia 1998, 84 oraz 341–346.
  10. Joachim Werner, Zu fränkischen Schwertern des 5. Jahrhunderts (Oberlörick – Samson – Abingdon), „Germania” (31), 1953, s. 38-44.
  11. Kurt Böhner, Fränkische Gräber von Oberlörick im Stadtkreis Düsseldorf, „Bonner Jahrbücher”, 151, 1951, S. 312–319.
  12. Boisserée, Annalen des Historischen Vereins für den Niederrhein, 1855–1928, Kolonia, s. 425, 431.
  13. Theodor Joseph Lacomblet, Urkundenbuch für die Geschichte des Niederrheines und des Erzstiftes Cöln, [w:] Urkunde 1052, t. 2, 1201-1300, 1840, s. 619, 657.
  14. S. Stahl, Beschreibung des Regierungs-Bezirkes Düsseldorf, Düsseldorf 1817, [206]70.
  15. Johann Georg Viebahn, Statistik und Topographie des Regierungs-Bezirkes Düsseldorf, S. Stahl (red.), t. Zweiter Tahl, Düsseldorf 1836, s. 150.
  16. Amtsblatt für den Regierungs-Bezirk Düsseldorf, 1915, [37]33.
  17. Rozkład jazdy i mapy Rheinbahn [online].
  18. Landeshauptstadt Düsseldorf [online].
  19. Richard Riekenbrauk, Strandbad Lörick/Paradieshafen, VVV- Verkehrs- und Verschönerungsverein für den linksrheinischen Teil der Stadt Düsseldorf e.V., 26 sierpnia 2011 [dostęp 2021-04-27].