Ladowicze
52°19′03″N 25°23′40″E/52,317500 25,394444_001.jpg) cerkiew św. Paraskiewy w Opolu (Ladowiczach) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
225823 |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 52°19′03″N 25°23′40″E/52,317500 25,394444
| |
Ladowicze (biał. Лядавічы, Ladawiczy; ros. Лядовичи, Ladowiczi) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie janowskim, w sielsowiecie Opol.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni grodzieńskiej, w powiecie kobryńskim, w gminie Opol, której zarząd mieścił się w Ladowiczach.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie drohickim[a], w gminie Bezdzież[1]. W 1921 wieś liczyła 952 mieszkańców, zamieszkałych w 183 budynkach, w tym 863 Rusinów, 75 Żydów, 8 Polaków, 3 Białorusinów i 3 tutejszych. 870 mieszkańców było wyznania prawosławnego, 75 mojżeszowego i 7 rzymskokatolickiego[1].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
-
cerkiew na pocz. XX w. -
Szkoła w Ladowiczach w II Rzeczypospolitej
.jpg)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Do 12 grudnia 1920 w powiecie kobryńskim.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ladowicze, pow. kobryński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 62.
- Ladowicze, pow. kobryński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 209.
- Mapa WIG Motol. [dostęp 2022-11-17]. (pol.).
-1930_300dpi_bcuj298400-288482.jpg){kind=link}