Lea Lublin

Lea Lublin

Imię i nazwisko	Léa Lublin
Data i miejsce urodzenia	1929 Brześć, Polska
Data i miejsce śmierci	1999 Paryż, Francja
Dziedzina sztuki	performance, video art
Ważne dzieła
La mémoire de l'histoire rencontre la mémoire de l'ordinateur (1985) L'ange de Piero della Francesca (1980), Le corps à-mère, l'objet perdu de MD (1995) Six peintres sur ordinateur (1985), La mémoire de l'histoire rencontre la mémoire de l'ordinateur – 1 (1985) La mémoire de l'histoire rencontre la mémoire de l'ordinateur – 2 (1985)

Lea Lublin (ur. 1929 w Brześciu, zm. 1999 w Paryżu) – polsko-francuska performerka. Jej zaangażowanie w ruchy i tematy feministyczne przyczyniły się do włączenia jej w WACK! Art and the Feminist Revolution w Los Angeles w 2007 roku.

Wykształcenie

Lea Lublin ukończyła Narodową Akademię Sztuk Pięknych w Buenos Aires i swoją karierę artystyczną rozpoczęła jako malarka. Jednak już w połowie lat 1960. zaczęła się interesować i eksplorować wykorzystanie nowych mediów i nowych materiałów. Doprowadziło to do jej współpracy z Centrum Sztuk Wizualnych Instytutu Torquato di Tella, argentyńskiego centrum sztuki eksperymentalnej i awangardowej. Jej performance – akcja społeczna zatytułowana "Mon fils" (mój syn), który przedstawiła w Paryżu i w których zabierała swojego syna-niemowlę do muzeum (w godzinach otwarcia wystaw), zwrócił publiczną uwagę na wykorzystanie życia społecznego oraz roli jaką pełni w nim kobieta, jako głównego materiału w twórczości Lublin. Do końca lat 1960, przedstawiła jeszcze wiele podobnych akcji performance w Argentynie oraz Chile. Jej następna praca "Terranauts", stworzona w 1969 roku, była mocno inspirowana francuskim feminizmem. Zainteresowanie to doprowadziło do przeprowadzki Lublin do Paryża, gdzie żyła i tworzyła aż do śmierci w 1999 roku.

W swojej twórczości, wychodząc od płaskiego płótna, którego używała jako malarka, stała się członkinią ruchu lat 1960, który wykorzystywał sztukę jako środek sztuki zaangażowanej w dialog społeczny, oraz dążył do zniwelowania podziału na sztukę i życie, odwołując się do borgesowskiej teorii "sztuki jako formy oddechu". Wkładem Lublin w ten ruch był feminizm, zaangażowanie publiczności w sposób krytyczny ale otwarty na różne grupy odbiorców.

Twórczość Lei Lublin zalicza się do tego samego pokolenia artystów, co Lygia Clark czy Allan Kaprow.

Dzieła w kolekcjach

Jej dzieła znajdują się w stałych kolekcjach Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Centre national des arts plastiques, Fonds régional d’art contemporain Alsace, oraz w Bibliothèque nationale de France.

Zobacz też

• Yoko Ono