Leming amurski
| Lemmus amurensis[1] | |
| Vinogradov, 1924[2] | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
leming amurski |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 | |
Leming amurski[4] (Lemmus amurensis) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Leming amurski występuje od wschodniego Zabajkala i rzeki Amur na wschód wzdłuż Morza Ochockiego i na południowe rozciąga się przez Góry Wierchojańskie i Góry Czerskiego po Góry Kołymskie (Rosja)[5].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1924 roku rosyjski zoolog Borys Winogradow nadając mu nazwę Lemmus amurensis[2]. Holotyp pochodził z Pikan, nad rzeką Zeja, dopływem rzeki Amur na Syberii, w Rosji[6].
Badania genetyczne wskazują na jego odrębność od leminga nearktycznego i brunatnego[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 86–119 mm, długość ogona 9,6–14,7 mm; masa ciała 16,2–51 g[9].
Biologia[edytuj | edytuj kod]
Zwierzęta te zamieszkują lasy modrzewiowe, najczęściej w pobliżu bagien. Na Kamczatce zamieszkuje zbocza wulkanu Uzon i na zachodnim wybrzeżu półwyspu. Żywi się głównie mchami[3][6].
Samice rocznie wydają na świat 2-4 mioty; nie stwierdzono, by rozmnażały się pod pokrywą śnieżną. Młode samice rodzą 3-6 młodych, starsze, które przeżyły zimę od 5 do 9[3].
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten jest dość rzadki, ale ma na duży zasięg występowania i nie wykazuje wahań populacji częstych u innych lemingów. Jest uznawany za gatunek najmniejszej troski[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lemmus amurensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b B.S. Vinogradov. Two new interesting lemmings from Siberia. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 14 (79), s. 186, 1924. (ang.).
- ↑ a b c d F. Cassola, Lemmus amurensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-19] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 236–237. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 344. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b c D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Lemmus amurensis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-19].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 367, 1904. (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 292–293. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).