Leon Korecki
Data urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | |
Alma Mater |
Leon Korecki (ur. 1809, zm. 9 listopada 1876 w Krakowie) – polski prawnik, działacz patriotyczny, spiskowiec galicyjski, redaktor „Dziennika Narodowego”[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził ze szlacheckiej rodziny, niewiele jednak wiadomo o niej i jego najmłodszych latach. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie w 1836 roku obronił pracę doktorską pod tytułem „Reguły powszechne prawa i politycznych umiejętności”. W czasie studiów zaangażował się w działalność konspiracyjną w Stowarzyszeniu Ludu Polskiego i jesienią 1836 r. wszedł w skład Zboru Głównego, czyli władzy naczelnej związku. W połowie 1837 r. wycofał się z konspiracji i zajął się praktyką adwokacką. Mimo tego nie uniknął represji i 16 stycznia 1842 r. został aresztowany i długotrwałe śledztwo doprowadziło do uznania go winnym. 1 stycznia 1845 r. został skazany na karę śmierci, której podobnie jak wielu innych spiskowców uniknął w wyniku amnestii. Spiskowcami współpracującymi z Koreckim, którzy również zostali skazani na karę śmierci byli między innymi: Dominik Gembarzewski, Robert Hefern, Tomasz Rayski, Karol Schneider, Franciszek Smolka, Florian Ziemiałkowski oraz Leon Mazurkiewicz.[2]
Po uwolnieniu Korecki podjął pracę w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich jako skryptor. Bezpośrednio po przewrocie marcowym 1848 r. rozpoczął wydawanie patriotycznego dziennika we Lwowie, którego nazwa brzmiała „Dziennik Narodowy”[3], do którego pozyskał znakomitych pisarzy, wśród nich Augusta Bielowskiego oraz Józefa Supińskiego. Jesienią 1848 r. angażował się razem z księciem Leonem Sapiehą i Wincentym Polem w tworzenie grupy centrowej, opozycyjnej zarówno do demokratów, jak i szwalcgerberów. Bombardowanie Lwowa pokrzyżowało plany Koreckiego, jego „Dziennik Narodowy” przestał wychodzić już 8 miesięcy po jego powstaniu, a Leon w wyniku represji utracił pracę w Ossolineum. W 1854 r. objął redakcję „Dziennika Literackiego” we Lwowie. O ostatnich latach jego życia wiadomo stosunkowo niewiele. Wyjechał do Krakowa i w 1861 r. objął stanowisko adwokata przy Sądzie Krajowym w Krakowie. Zmarł 9 listopada 1876 roku. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wyborcza.pl [online], krakow.wyborcza.pl [dostęp 2023-11-09] .
- ↑ https://bazhum.muzhp.pl/media/files/Palestra/Palestra-r1971-t15-n4(160)/Palestra-r1971-t15-n4(160)-s97-101/Palestra-r1971-t15-n4(160)-s97-101.pdf
- ↑ Dziennik Narodowy. Pismo poświęcone rozprawom politycznym, historycznym i literackim, krajowym i zagranicznym 1848 III - Digital Library of the University of Lodz [online], lib.uni.lodz.pl [dostęp 2024-04-24] (ang.).
- ↑ https://mbc.malopolska.pl/Content/65843/1965_04.pdf
Źródła
[edytuj | edytuj kod]- Henryk Bogdański – „Pamiętnik 1832-1848”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1971