Czubajeczka różowawa
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
czubajeczka różowawa |
| Nazwa systematyczna | |
| Lepiota subincarnata J.E. Lange Fl. Agaric. Danic. 5(Taxon. Consp.): V (1940) | |
Czubajeczka różowawa (Lepiota subincarnata J.E. Lange) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lepiota, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
- Lepiota josserandii Bon & Boiffard 1974
- Lepiota josserandii Bon & Boiffard 1974 var. josserandii
- Lepiota subincarnata J.E. Lange 1940 f. subincarnata
- Lepiota subincarnata var. josserandii (Bon & Boiffard) Gminder )
- Lepiota subincarnata J.E. Lange 1940 var. subincarnata
- Leucoagaricus josserandii (Bon & Boiffard) Raithelh. 1989
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 2-3,5 cm, początkowo półkulisty, potem płaskowypukły z niewielkim garbem. Powierzchnia biaława, pokryta różowobrązowymi, drobnymi, wełnistymi łuseczkami, które często tworzą nieregularnie koncentryczne pierścienie. Łuseczki są najciemniejsze na środku, w kierunku brzegu coraz jaśniejsze i rzadziej rozmieszczone. Brzeg ze zwieszającymi się, kłaczkowatymi resztkami osłony[4].
Wolne, stłoczone, białokremowe. Pod lupą dostrzec można na nich ostrzach cheilocystydy[4].
Wysokość 2,5-5 cm, grubość 0,4-0,9 cm, kształt walcowaty, podstawa bulwiasta. Powierzchnia z różowawym odcieniem. Strefa pierścieniowa niewyraźna. Powyżej tej strefy powierzchnia gładka, poniżej pokryta włóknistymi łuskami[4].
Biały. Zarodniki elipsoidalne; gładkie, amyloidalne, o rozmiarach 6–7,5 × 3–4μm[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Czubajeczka łysiejąca znana jest w wielu krajach Europy, w północnej i środkowej części USA, Nowej Zelandii, oraz w Kamerunie i Maroku[5]. Na terenie Polski do 2003 r. podano w literaturze naukowej 4 stanowiska[3]. Kilka innych i nowszych stanowisk podaje internetowy atlas grzybów[6].
Owocniki wyrastają pojedynczo lub w niewielkich grupkach w lasach liściastych i mieszanych, czasami także na trawnikach. Pojawiają się od lipca do października[4].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Saprotrof[3]. Jest grzybem trującym, nawet śmiertelnie[4]. Zawiera amanitotoksyny – te same trucizny, które występują w muchomorach[7].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
Charakterystyczną cechą czubajeczki różowawej jest różowawe zabarwienie kapelusza i trzonu. Może jednak być pomylona z innymi gatunkami:
- czubajeczka czerwonopochwowa (Lepiota ignivolvata). Odróżnia się jasnym, pomarańczowym lub czerwono brązowym pierścieniem na trzonie[4].
- czubajeczka cuchnąca (Lepiota cristata). Przeważnie jest większa i ma brązowawe łuski[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum. [dostęp 2017-11-16]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2017-11-14]. (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g h Lepiota subincarnata J. E. Lange – Fatal Dapperling. [dostęp 2017-11-16].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2017-11-16].
- ↑ Aktualne stanowiska czubajeczki różowawej w Polsce. [dostęp 2015-01-16].
- ↑ Andreas Gminder: Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej. Warszawa: Weltbild, 2011. ISBN 978-83-258-0588-3.