Czubajeczka zamszowata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Lepiota tomentella)
Czubajeczka zamszowata
Ilustracja
Morfologia
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

pieczarkowate

Rodzaj

czubajeczka

Gatunek

czubajeczka zamszowata

Nazwa systematyczna
Lepiota tomentella J.E. Lange
Dansk bot. Ark. 4(no. 4): 48 (1923)

Czubajeczka zamszowata (Lepiota tomentella J.E. Lange) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lepiota, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Synonimy[2]:

  • Lepiota tomentella f. rubidella Bon 1993
  • Lepiota tomentella J.E. Lange 1923 f. tomentella

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Średnica 1,5-5 cm, początkowo półkulisty, potem dzwonkowaty, w końcu wypłaszczony z niewielkim garbem na środku. Powierzchnia biaława do kremowej, pokryta różowobrązowymi lub czerwonobrązowymi włókienkami, szczególnie silnie w środkowej części kapelusza[4].

Blaszki

Wolne, dość luźne, początkowo białawe, potem z odcieniem czerwonawym[4].

Trzon

Walcowaty, bez pierścienia, w górnej części gładki, w dolnej kłaczkowato włókienkowaty.

Cechy mikroskopowe

Cheilocystydy beczułkowate z szeroko zaokrąglonymi końcami. Pleurocystyd brak. Podstawki 4-zarodnikowe. Zarodniki elipsoidalne, gładkie, dekstrynoidalne, bez pory rostkowej, z ostrogą. Rozmiary: 9 × 4 um[5].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Na terenie Polski do 2003 r. podano w literaturze naukowej 4 stanowiska[3]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek wymierający[6]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech i Holandii[3].

Owocniki wyrastają na ziemi w lasach liściastych od września do października[3].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Saprotrof[3]. Prawdopodobnie jest grzybem trującym, u przebadanych czubajek wykryto bowiem amanitotoksyny – te same trucizny, które występują w muchomorach[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Index Fungorum. [dostęp 2017-11-18]. (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2017-11-18]. (ang.).
  3. a b c d e Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b Lepiota tomentella J.E. Lange 1923. [dostęp 2017-11-18].
  5. Mushroom Observer. Lepiota tomentella. [dostęp 2017-11-18].
  6. Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  7. Andreas Gminder: Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej. Warszawa: Weltbild, 2011. ISBN 978-83-258-0588-3.