Leszek Truchlewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leszek Truchlewski
Data urodzenia

1 grudnia 1956

Stopień harcerski

harcmistrz

Organizacja harcerska

ZHP

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Leszek Tadeusz Truchlewski (ur. 1 grudnia 1956[1]) – instruktor harcerski opozycyjnego harcerstwa lat 70. i 80., harcmistrz.

Harcerstwo[edytuj | edytuj kod]

Członek 1 WDH „Czarna Jedynka” w Liceum im. Tadeusza Reytana w Warszawie. W 1979 roku organizator niezależnej drużyny harcerskiej w XLII L.O. im. Marii Konopnickiej w Warszawie. Do połowy września 1981 roku komendant działającego w ZHP szczepu 70 WDH „Czarna Siedemdziesiatka” i członek Rady Porozumienia Kręgów Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego (KIHAM), a następnie hufcowy warszawskiego Hufca Harcerzy NRH. Według Jerzego Targalskiego Leszek Truchlewski był też drukarzem „Kręgu”, a jego harcerze składali książki tego wydawnictwa. Niewiele wiadomo o ówczesnych inicjatywach i działalności Hufca Harcerzy NRH w Warszawie.

Za działalność w ramach harcerstwa niezależnego szykanowany przez SB. W 1981 roku, po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, internowany[2].

Działalność wydawnicza[edytuj | edytuj kod]

W latach 1979–1981 organizował akcje ulotkowe i plakatowe w Warszawie. W latach 1980–1982 koordynował kolportaż harcerski „Tygodnika Mazowsze”. Aresztowany. W 1983 roku wyemigrował do Francji, gdzie współpracował z Editions Spotkania[2]. Mieszka we Francji.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2015 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Baza internowanych: Truchlewski Leszek Tadeusz. ipn.gov.pl. [dostęp 2023-10-12].
  2. a b Marcin Kapusta. „Niepokorne harcerstwo” w dokumentach SB. „Przegląd Archiwalny Instytutu Pamięci Narodowej”. 3, s. 279, 2010. ISSN 1899-1254. 
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 czerwca 2015 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2015 r. poz. 858).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]