Letov LF-107 Luňák
_(12842813344).jpg)
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Let Kunovice |
| Konstruktor |
Vladimír Štros |
| Typ |
szybowiec akrobacyjny |
| Konstrukcja |
drewniana |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
25 czerwca 1948 |
| Lata produkcji |
1950-1951 |
| Liczba egz. |
75 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
14,27 m |
| Wydłużenie |
15,22 |
| Długość |
6,78 m |
| Wysokość |
1,6 m |
| Powierzchnia nośna |
13,38 m² |
| Profil skrzydła |
NACA 23012->NACA 23015 |
| Masa | |
| Własna |
205 kg |
| Użyteczna |
105 kg |
| Startowa |
310 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
300 km/h |
| Prędkość minimalna |
50 km/h |
| Prędkość min. opadania |
0,85 m/s przy 65 km/h |
| Doskonałość maks. |
24 przy 80 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Czechosłowacja, Polska | |
Letov LF-107 Luňák – czechosłowacki szybowiec akrobacyjny.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Vladimír Štros kierował zespołem inżynierów opracowujących nową konstrukcję. W skład zespołu wchodzili: K. Dlouhý, J. Matejcek, B. Roček, Smejka i Pokorny. Prototyp, oznaczony jako XLF-1070, został zbudowany w 1948 r. i oblatany 25 czerwca ze znakami OK-873. Drugi prototyp, o znakach OK-8731, został oblatany 18 lipca. Produkcja seryjna trwała do 1951 r. i zakończyła się po wyprodukowaniu 75 egzemplarzy[1].
Jedna z maszyn trafiła do Polski w 1951 r. i ze znakami SP-1146 została wykorzystana do testów w Głównym Instytucie Lotnictwa. Po ich zakończeniu Luňák został wykorzystany w jednym z aeroklubów. Po kasacji trafił w 1963 r. do Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie[2].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Jednomiejscowy szybowiec akrobacyjny w układzie średniopłata o konstrukcji drewnianej. Kadłub o konstrukcji podłużnicowej kryty sklejką. Kabina osłonięta wiatrochronem i odsuwaną do tyłu osłoną. Skrzydło jednodźwigarowe, kryte sklejką. U nasady miało profil NACA 23012, który na końcu przechodził w NACA 23015. Wyposażone w szczelinowe lotki oraz klapy typu Flower i hamulce aerodynamiczne Schempp-Hirth. Podwozie jednotorowe, złożone z przedniej płozy oraz kółka o średnicy 270c110 mm[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kubalańca, Witkowski 2009 ↓, s. 85.
- ↑ Krzyżan 1983 ↓, s. 176.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Kubalańca, Ryszard Witkowski: Zagraniczne szybowce w Polsce. Sandomierz: Stratus, 2009. ISBN 978-83-89450-85-2. OCLC 750926885.
- Marian Krzyżan: Samoloty w muzeach polskich. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1983. ISBN 978-83-206-0432-0. OCLC 751284219. (pol.).