Ligustr lśniący

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Ligustrum lucidum)
Ligustr lśniący
Ilustracja
Kwitnący ligustr lśniący
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

jasnotowce

Rodzina

oliwkowate

Rodzaj

ligustr

Gatunek

ligustr lśniący

Nazwa systematyczna
Ligustrum lucidum W. T. Aiton
Hortus Kew. (W.T. Aiton), ed. 2. 1: 19. 1810
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Ligustr lśniący (Ligustrum lucidum W.T.Aiton) – gatunek wiecznie zielonego drzewa z rodziny oliwkowatych, przez część badaczy uważany za szczególną odmianę ligustra japońskiego.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z Chin (regiony: Anhui, Fujian, Gansu, Guangdong, Guangxi, Guizhou, Henan, Hubei, Hunan, Jiangsu, Jiangxi, Shaanxi, Syczuan, Tybet, Junnan, Zhejiang). Rozprzestrzenił się również w innych rejonach Azji, w Australii i Nowej Zelandii, gdzieniegdzie w Ameryce Południowej i Afryce. W wielu krajach świata jest uprawiany[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pień
Kwiaty
Owoce
Pokrój
Wiecznie zielone drzewo o wysokości 10–15 m, z półkolistą lub podłużnie owalną koroną, często także rozwinięty jako silnie rozkrzewione małe drzewo lub krzew.
Pień
Prosty krótki.
Gałęzie
Wyrastające promieniście, przeważnie stromo wzniesione, rozgałęzione.
Kora
Początkowo gładka, następnie delikatnie popękana lub bruzdkowana, szara z jaśniejszymi jasnoszarymi smugami.
Liście
Naprzeciwległe, lancetowato-podłużne, na bardzo krótkich ogonkach, długości ok. 7–12 cm i szerokości 1–2 cm, z wierzchu silnie błyszczące, ciemnozielone.
Kwiaty
Kremowobiałe lub barwy kości słoniowej, o mocnym zapachu. Zebrane w wydłużonych szczytowych wiechach o długości 10–20 cm.
Owoce
Jagoda wielonasienna, dojrzała koloru czarnego, trująca.

Własności trujące[edytuj | edytuj kod]

Roślina trująca. Mechanizm działania trującego nie jest znany. Zawiera ligustrynę oraz inne związki o działaniu trującym, które są obecne w liściach, owocach i zapachu kwiatów. Powoduje zaburzenia żołądkowo-jelitowe i uszkodzenie wątroby; istnieje prawdopodobieństwo zejścia śmiertelnego. U ludzi wdychanie zapachu kwiatów może prowadzić do uszkodzenia dróg oddechowych. Roślina jest najprawdopodobniej trująca dla zwierząt hodowlanych: owiec, bydła i w szczególności dla koni, zaś w mniejszym stopniu dla kóz[5][6].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • Jest uprawiany jako roślina ozdobna, szczególnie w parkach. Dobrze nadaje się na żywopłoty. W Europie uprawiany jest w krajach śródziemnomorskich. W Polsce nie jest w pełni mrozoodporny (strefy mrozoodporności 7-10)[7].
  • W tradycyjnej medycynie chińskiej dojrzałe i wysuszone jagody są stosowane jako działające tonizująco yin, w przypadku szumów w uszach i przypuszczalnie jako pobudzające układ odpornościowy. W Chinach drzewo uznawane jest za symbol czystości seksualnej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-24] (ang.).
  3. Ligustrum lucidum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-17].
  5. Broad-leaf privet (ang.)
  6. Górskie rośliny trujące – Ligustrum vulgare
  7. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]