Tybetański Region Autonomiczny

Tybetański Region Autonomiczny Tybet
Nazwa chińska Pismo uproszczone 西藏自治区 Hanyu pinyin Xīzàng Zìzhìqū Nazwa skrócona 藏 (Zàng)
Nazwa tybetańska Zapis tybetański བོད་རང་སྐྱོང་ལྗོངས་ Wylie Bod-rang-skyong-ljongs ZWPY Poi Ranggyong Jong
— region autonomiczny —
Państwo	Chińska Republika Ludowa
Stolica	Lhasa
Kod ISO 3166-2	CN-54
Gubernator	Padma Choling (15.01.2010)
Powierzchnia	1 228 400 km²
Populacja (2008) • liczba ludności	2,87 mln
• gęstość	2,2 os./km²
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba prefektur	7
Liczba powiatów	73
Liczba gmin	692
Położenie na mapie Chin
31°42′N 86°56′E
Strona internetowa
Portal Chiny

Tybetański Region Autonomiczny, Tybet (tyb.: བོད་རང་སྐྱོང་ལྗོངས་, Wylie: Bod-rang-skyong-ljongs, ZWPY: Poi Ranggyong Jong; chiń.: 西藏自治区; pinyin: Xīzàng Zìzhìqū) – region autonomiczny Chińskiej Republiki Ludowej ze stolicą w Lhasie. Powstał w 1965 roku w wyniku połączenia dotychczasowego regionu Tybet i terytorium Qamdo. Obejmuje jednak jedynie 1,2 z 2,5 mln km² terytorium historycznego Tybetu.

W 2006 roku została otwarta kolej tybetańska, która łączy ten region z prowincją Qinghai.

W 2008, w rocznicę chińskiej inwazji, doszło do kolejnych antyrządowych wystąpień, głównie w stołecznej Lhasie i okolicznych regionach, krwawo tłumionych przez chińskie jednostki militarne i paramilitarne.

Gospodarka

Tybet jest jednym z najsłabiej rozwiniętych regionów Chin. Główną gałęzią jego gospodarki jest koczownicza hodowla jaków, owiec, kóz i wielbłądów a także myślistwo. Uprawia się jęczmień, grykę, rośliny strączkowe. Duże znaczenie ma też rzemiosło. Przemysł skupiony wokół metalurgii, materiałów budowlanych oraz w sektorze spożywczym. W Tybecie znajdują się bardzo bogate złoża chromu, miedzi, litu, żelaza, cynku i ołowiu oraz największe na świecie złoża uranu.

W ostatnich latach, wraz z rosnącym stopniem otwarcia Chin na świat i względną liberalizacją polityki Pekinu wobec Tybetu, w regionie – a szczególnie jego stolicy Lhasie – dokonują się poważne przemiany gospodarcze. Za sprawą miliardowych inwestycji rządu centralnego w renowację zabytków i infrastrukturę komunikacyjną dynamicznie rozwija się turystyka. W 2007 roczna liczba turystów odwiedzających Tybet przekroczyła liczbę mieszkańców^{[potrzebne źródło]}.

Podział administracyjny

Mapa
Lp.	Nazwa	Siedziba	Tybetański	Pinyin tybetański	Transliteracja Wyliego	Chiński	Hanyu pinyin
– Prefektury miejskie –
3	Qamdo	Karub	ཆབ་མདོ་གྲོང་ཁྱེར།	Qamdo Chongkyir	chab-mdo grong-khyer	昌都市	Chāngdū Shì
4	Xigazê	Samzhubzê	གཞིས་ཀ་རྩེ་གྲོང་ཁྱེར།	Xigazê Chongkyir	gzhis-ka-rtse grong-khyer	日喀则市	Rìkāzé Shì
5	Lhasa	Chengguan	ལྷ་ས་གྲོང་ཁྱེར།	Lhasa Chongkyir	lha-sa grong-khyer	拉萨市	Lāsà Shì
– Prefektury –
1	Ngari	Gar	མངའ་རིས་ས་ཁུལ།	Ngari Sakü	mnga'-ris sa-khul	阿里地区	Ālǐ Dìqū
2	Nagqu	Nagqu	ནག་ཆུ་ས་ཁུལ།	Nagqu Sakü	nag-chu sa-khul	那曲地区	Nàqū Dìqū
6	Shannan	Nêdong	ལྷོ་ཁ་ས་ཁུལ།	Lhoka Sakü	lho-kha sa-khul	山南地区	Shānnán Dìqū
7	Nyingchi	Nyingchi	ཉིང་ཁྲི་ས་ཁུལ།	Nyingchi Sakü	nying-khri sa-khul	林芝地区	Línzhī Dìqū

Zobacz też

• Podział administracyjny ChRL
• Tybet – państwo istniejące przed 1950 rokiem
• Centralny Rząd Tybetański
• Polskie Stowarzyszenie Przyjaciół Tybetu

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Centralnej Administracji Tybetańskiej
• Tybet - Helsińska Fundacja Praw Człowieka
• Rząd Tybetu na uchodźstwie