Liogenys bidenticeps

Liogenys bidenticeps
Moser, 1919
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	żukokształtne
Nadrodzina	żuki
Rodzina	poświętnikowate
Podrodzina	chrabąszczowate
Plemię	Diplotaxini
Rodzaj	Liogenys
Gatunek	Liogenys bidenticeps
Synonimy
Liogenys bicuspis Moser, 1919

Liogenys bidenticeps – gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych i podrodziny chrabąszczowatych. Zamieszkuje Amerykę Południową.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1919 roku przez Juliusa Mosera na łamach „Stettiner Entomologische Zeitung”. Jako lokalizację typową wskazano São Paulo w Brazylii. W tej samej publikacji opisano również Liogenys bicuspis, którego lokalizację typową określono jako Cuiabę w stanie Mato Grosso. W 2017 roku Mariana Alejandra Cherman i współpracownicy dokonali synonimizacji L. bicuspis z L. bidenticeps oraz redeskrypcji gatunku.

Morfologia

Chrząszcz o ciele długości od 8,5 do 10,7 mm i szerokości od 4,1 do 5,2 mm, ubarwionym brązowawo z jasnobrązowymi pokrywami.

Głowa ma oczy rozstawione prawie na dwukrotność swoich szerokości i dziesięcioczłonowe czułki. Wykrojenie krawędzi nadustka jest płytkie, szerokie, zaokrąglone; ząbki przednie po jego bokach mają zwykle prawie równoległe i krótsze od oka krawędzie zewnętrzne, a boczne krawędzie nadustka są wypukłe i zaokrąglone.

Przedplecze ma łysy dysk z rozproszonym i delikatnym punktowaniem, lekko pośrodku wysuniętą krawędź przednią oraz rozwarte i prawie kanciaste kąty tylne. Tarczka jest zaokrąglona, grubo punktowana. Błyszczące, łyse, ponad trzykrotnie od przedplecza dłuższe pokrywy mają po cztery żeberka i wyraźnie wyniesiony szew. Na biodrach przednich występują łuski. Golenie przedniej pary mają trzy ząbki na krawędzi zewnętrznej, z których nasadowy jest najmniejszy, a środkowy i wierzchołkowy równych rozmiarów. Golenie środkowej pary mają walcowaty do prawie kwadratowego przekrój i kompletną wierzchołkową z dwóch listewek poprzecznych.

Odwłok ma odsłonięte i porośnięte szczecinkami propygidium oraz szerokie, niemal trapezowate, płaskie, pokryte szczecinkami pygidium u samca bardziej niż u samicy zaokrąglone na szczycie. Genitalia samca mają paramery o wcięciu sięgającym ⅔ długości, silnie zbieżnych krawędziach wewnętrznych, zaopatrzonych w wyrostki przedwierzchołkowe brzegach zewnętrznych, silnym zwężeniu przed wierzchołkiem, a wierzchołku szpatułkowatym z ostrymi, zakrzywionymi dozewnętrznie krawędziami osiągającymi poziom krawędzi zewnętrznej paramery.

Rozprzestrzenienie

Gatunek neotropikalny, znany z brazylijskich stanów Paraíba, Bahia, Minas Gerais, Mato Grosso, São Paulo i Rio Grande do Sul, paragwajskich departamentów Itapúa i San Pedro oraz argentyńskich prowincji Formosa, Catamarca i Santiago del Estero.