Lophodermium seditiosum

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lophodermium seditiosum
Ilustracja
Kiełkujące zarodniki i appressoria. Lophodermium seditiosum na rysunku L
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

patyczniaki

Rząd

łuszczeńcowce

Rodzina

łuszczeńcowate

Rodzaj

Lophodermium

Gatunek

Lophodermium seditiosum

Nazwa systematyczna
Lophodermium seditiosum Trans. Br. mycol. Soc. 71(2): 300 (1978)
Minter, Staley & Millar
Wiosenna osutka sosny wywołana przez Lophodermium seditiosum

Lophodermium seditiosum Minter, Staley & Millar – gatunek grzybów z rodziny łuszczeńcowatych (Rhytismataceae)[1]. Pasożyt, jeden z patogenów wywołujących choroby sosny (Pinus) o nazwie wiosenna osutka sosny[2].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lophodermium, Rhytismataceae, Rhytismatales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten opisali w 1978 r. David William Minter, John M. Staley i C.S. Millar na igłach sosny pospolitej[1].

Synonimy:

  • Depazea linearis Rostr. 1883
  • Leptostroma austriacum Oudem 1904
  • Leptostroma rostrupii Minter 1980[3].

Morfologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]

Anamorfa jest pasożytem. Owocniki typu pyknidia tworzy na obydwu stronach żywych igieł (poniżej 20% po stronie odosiowej), w stanie wilgotnym są czarne, w stanie suchym czarne w środku na ponad połowie całkowitej powierzchni owocnika, pozostała część jest szara otoczona czarną linią o długości 800–1500 µm. Pyknidia tworzą się pod skórką igieł i często zrastają się z sobą. Mają długość 300–500 µm. Konidia pałeczkowate o długości 6–8 µm[4].

Teleomorfa jest saprotrofem. Apotecja o długości 0,7–2 mm rozwijające się całkowicie pod skórką żywiciela. Tylko szpara ujściowa apotecjum znajduje się na zewnątrz skórki. Tworzy się ona równolegle do dłuższej osi apotecjów i ma zdolność otwierania się lub zamykania w zależności od wilgotności otoczenia. Na dnie miseczek brak komórek skórki, co odróżnia L. seditiosum od L. pinastri[2]. Wargi szpary szkliste lub zielonkawe, czasami niebieskawe. Worki unitunikowe, cylindryczne, 8-zarodnikowe, o długości 90–120 µm i szerokości 11–13 µm. Wstawki nitkowate, tej samej długości co worki, o końcach zazwyczaj prostych i nienabrzmiałych, czasami haczykowatych. Askospory nitkowate, czasami zwinięte spiralnie na końcu worka, o długości 6–8 µm długości i szerokości około 1,2 µm, otoczone galaretowatą osłonką[4].

Infekcji dokonują unoszące się w powietrzu askospory. Dochodzi do tego podczas wilgotnej pogody[4]. Na igłach porażonych przez L. seditiosum nie występują poprzeczne pasma obejmujące cały obwód igły[2].

W hodowli na 2% agarze słodowym kolonie rosną szybciej niż L. pinastri. Początkowo są białe, potem brunatne. Konidia tworzą się dość słabo[4].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Znane jest występowanie L. seditiosum w Ameryce Północnej i Europie. Opisano jego występowanie na sosnach Pinus sylvestris, P. resinosa, P. nigra, P. montezumae, P. halepensis, P. virginiana, ale prawdopodobnie występuje także na innych sosnach[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-09-04] (ang.).
  2. a b c Karol Manka, Fitopatologia leśna, Warszawa: PWRiL, 2005, ISBN 83-09-01793-6.
  3. Species Fungorum [online] [dostęp 2022-09-04] (ang.).
  4. a b c d e Lophodermium pinastri [online], Mycobank [dostęp 2022-09-04] (ang.).