Lorencowe Skałki
Lorencowe Skałki – skałki w grupie wschodniej Skałek Dursztyńskich w Pieninach Spiskich. Znajdują się po wschodniej stronie Dursztyńskiego Potoku, który w tym miejscu tworzy przełom na drugą stronę grzbietu Skałek Dursztyńskich. Po wschodniej stronie Lorenzowych skałek znajduje się oddzielona pasem łąki Borsukowa Skała, po zachodniej (za potokiem) Rafaczowe Skałki[1]. Wśród łąk, w południowo-wschodnim kierunku znajduje się jeszcze niezaznaczana na mapach Snoborcyna Skała[2].
Nazwa Lorencowych Skałek pochodzi od nazwiska[3].
Przez długi czas eksploatowano tutaj na potrzeby lokalnego budownictwa wapienie, co doprowadziło do znacznego zniszczenia tych skał. Zbudowane są ze skał osadowych – wapieni serii czorsztyńskiej, niedzickiej i czertezickiej. Są to różnego rodzaju skały: białe i czerwone wapienie krynoidowe, organogeniczne wapienie czerwone, białe wapienie kalpionellowe, białe i czerwone muszlowce, wapienie detrytyczne, białe i różowe wapienie z Globochaete, brekcje sedymentacyjne, rogowce z Lorencowych i inne[2].
Grzbiet Lorencowych skałek jest zalesiony, prowadzi na niego nieznakowana ścieżka. Wyróżniają się dwie skały: masywne Basy oraz widoczne z daleka, znajdujące się u podnóża grzbietu Gęśle, przy których znajduje się ławka i tablica informacyjna. Mająca kształt maczugi skała Gęśle jest unikatowa w skali całych Pienin. Jej nazwa pochodzi od gęśli – ludowych instrumentów muzycznych[3]. Znajduje się na niej jedna droga wspinaczkowa, ale skała jest pomnikiem przyrody.
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-09-28].
- ↑ a b Krzysztof Birkenmajer, Przewodnik geologiczny po Pienińskim Pasie Skałkowym, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1979, ISBN 83-220-0038-3.
- ↑ a b P. Dąbrowski, Ochrona Przyrody w Pienińskim Pasie Skałkowym, Kraków: Oddział Akademicki PTTK, 1984, ISBN 00-01-09630-3.
- ↑ Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008.
