Przejdź do zawartości

Lubiatówko (jezioro)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lubiatówko
Ilustracja
Widok na jeziora Sołeckie i Lubiatówko
Położenie
Państwo

 Polska

Region

Kotlina Gorzowska

Wysokość lustra

27,7 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

(65,8 ha) 0,658 km²

Wymiary
• max długość
• max szerokość


1,670 km
0,55 km

Głębokość
• średnia
• maksymalna


3,2 m
9,2 m

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Lubiatówko”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, u góry nieco na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Lubiatówko”
Położenie na mapie powiatu strzelecko-drezdeneckiego
Mapa konturowa powiatu strzelecko-drezdeneckiego, blisko dolnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Lubiatówko”
Położenie na mapie gminy Drezdenko
Mapa konturowa gminy Drezdenko, na dole nieco na lewo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Lubiatówko”
Ziemia52°44′11″N 15°44′29″E/52,736389 15,741389

Lubiatówko (Pawle, Wyspy, Lubiatówka) – jezioro położone w Puszczy Noteckiej, ok. 18 km na południowy zachód od Drezdenka, w gminie Drezdenko, w powiecie strzelecko-drezdeneckim województwa lubuskiego.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Najbliższą wsią jest oddalony o ok. 4 km na północny zachód Gościm. Na północny zachód od jeziora przebiega droga wojewódzka nr 158 Drezdenko-Skwierzyna. Obok jeziora prowadzi turystyczny szlak pieszy szlak turystyczny żółty z Sowiej Góry do Drezdenka.

Jezioro Lubiatówko traktowane jest przez niektóre źródła jako część Jeziora Solecko[1], z którym połączone jest przewężeniem. Powstały tu rezerwaty przyrody: Czaplenice, Łabędziniec i Lubiatowskie Uroczyska.

Dane morfometryczne

[edytuj | edytuj kod]

Jezioro Lubiatówko klasyfikuje się w II klasie czystości (rok badania 1995). Dno mało urozmaicone, z jednym głęboczkiem w południowej części, brzegi wysokie, zalesione. Akwen posiada aż pięć wysp o powierzchni 3 ha.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • K. Kamińska (red.), Przyroda województwa gorzowskiego – życie jezior, (pr. zbior.), Klub Działalności Podwodnej „Marlin” na zlecenie Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Gorzów Wielkopolski 1996, ISBN 83-905760-1-5.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]