Lubomira Broniarz-Press

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lubomira Broniarz-Press
Data i miejsce urodzenia

13 maja 1946[1]
Poznań[1]

Data śmierci

31 sierpnia 2018[1]

doktor habilitowany
Specjalność: inżynieria chemiczna i procesowa, mechanika płynów[2]
Doktorat

1977[1]

Habilitacja

12 października 1993[1]

Profesura

23 grudnia 2010[1]

Lubomira Broniarz-Press (ur. 13 maja 1946 w Poznaniu, zm. 31 sierpnia 2018) – polska chemiczka, prof. dr hab.[1][2]

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jej rodzicami byli Jarogniew Broniarz i Cecylia Hoffmann[3]. W 1977 uzyskała doktorat na podstawie rozprawy zatytułowanej Badanie wpływu szorstkości powierzchni na wnikanie masy w fazie ciekłej, a 12 października 1993 habilitację dzięki pracy pt. Intensyfikacja procesów wymiany metodą pasywnej turbulizacji strugi. 23 grudnia 2010 została profesorem nauk technicznych[2]. Była nauczycielem akademickim Politechniki Poznańskiej, a także pełniła funkcję kierownika w Zakładzie Inżynierii i Aparatury Chemicznej[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Zmarła Prof. dr hab. Lubomira Broniarz-Press. [dostęp 2018-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-12)].
  2. a b c Prof. Lubomira Broniarz-Press, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-09-12].[martwy link]
  3. Lubomira Maria Broniarz-Press. [dostęp 2018-09-12].