Przejdź do zawartości

Lucjusz Klodiusz Macer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Lucius Clodius Macer)
Lucjusz Klodiusz Macer
Ilustracja
Denar z wizerunkiem Lucjusza Klodiusza Macera (RIC 39)
Data i miejsce śmierci

68
Africa Proconsularis

legat prowincji Africa Proconsularis
Okres

od ?
do 68

Srebrny denar (British Museum)

Lucius Clodius Macer (zm. wrzesień/październik 68[1]) – legat za czasów cesarza Nerona, zarządzał prowincją Afryką, zbuntował się przeciwko Neronowi w 68 n.e.

Lucjusz Klodiusz Macer jako legat w Afryce dowodził Legio III Augusta[2][3]. W kwietniu 68 n.e.[3] wypowiedział posłuszeństwo Neronowi i ogłosił się propretorem Afryki[2]. Tacyt podaje, że do buntu Macera doszło za namową Kalwii Kryspinilli[4]. Po zamordowaniu Nerona powołał w Afryce nowy legion pod nazwą Legio I Macriana Liberatrix i został przywódcą buntu przeciwko nowemu cesarzowi Galbie[5][6]. Wstrzymał dostawy zboża dla Rzymu[7][1]. Jego wystąpienie było skierowane przeciwko tyranii Nerona, o czym świadczą zwroty LIBERATRIX oraz skrót SC (senatus consulto) na bitych przez niego monetach[8]. Sam Klodiusz Macer został sportretowany bez wieńca lub diademu na głowie.

Macer został pokonany przez wojska Galby i zamordowany z rozkazu prokuratora Afryki Treboniusza Garucjanusa[9], między innymi przez setnika Papiriusza[10], który podlegał Gajuszowi Licyniuszowi Mucjanusowi. Legion utworzony przez Klodiusza Macera został rozwiązany przez Galbę[11], a potem Witeliusz wcielił byłych legionistów do swoich oddziałów[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kunisz 1988 ↓, s. 40.
  2. a b Kunisz 1988 ↓, s. 48.
  3. a b Waszak 2023 ↓, s. 28.
  4. Tacyt ↓, Dzieje I, 73.
  5. Swetoniusz 1987 ↓, Galba 11, s. 275.
  6. Cary i Scullard 1992 ↓, s. 158.
  7. Plutarch ↓, Galba 6, 1–2.
  8. Kunisz 1988 ↓, s. 46, 49.
  9. Tacyt ↓, Dzieje I, 7.
  10. Tacyt ↓, Dzieje IV, 49. Tacyt wymienia setnika Papiriusza jako jednego z zabójców Klodiusza Macera, w epizodzie związanym ze zleceniem przez Licyniusza Mucjanusa zabicia prokonsula Lucjusza Kalpurniusza Pizona. Jednak Pizon ostrzeżony przez prefekta pretorian Klaudiusza Sagittę, kazał stracić Papiriusza.
  11. Waszak 2023 ↓, s. 29.
  12. Tacyt ↓, Dzieje II, 97.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródła
Opracowania

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]