Lucjan Szulc (1882–1962)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lucjan Tadeusz Szulc
Ilustracja
Grób ppłk. Lucjana Szulca, cmentarz Dębica w Elblągu
podpułkownik podpułkownik
Data urodzenia

6 sierpnia 1882

Data śmierci

27 listopada 1962

Siły zbrojne

Wojsko Polskie,

Jednostki

23 Pułk Artylerii Polowej
27 Pułk Artylerii Polowej

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Lucjan Tadeusz Szulc (ur. 6 sierpnia 1882, zm. 27 listopada 1962) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w artylerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Służył w 12 Pułku Artylerii Polowej[1]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 46. lokatą w korpusie oficerów artylerii[2]. W 1923 był zastępcą dowódcy tego pułku, który stacjonował w Złoczowie[3]. Z dniem 1 marca 1924 został przeniesiony do 23 Pułku Artylerii Polowej w Będzinie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[4]. W lipcu tego roku został przeniesiony do 27 Pułku Artylerii Polowej we Włodzimierzu Wołyńskim na stanowisko dowódcy pułku[5][6]. W listopadzie 1925 został przeniesiony do 23 Pułku Artylerii Polowej na stanowisko dowódcy pułku[7]. W maju 1927 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przydziałem do 8 Okręgowego Szefostwa Artylerii w Toruniu na stanowisko referenta[8][9]. W marcu 1929 został przeniesiony służbowo do Powiatowej Komendy Uzupełnień Łańcut na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta[10]. W czerwcu 1930 został zwolniony z zajmowanego stanowiska, z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[11].

W 1934, jako oficer stanu spoczynku, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[12].

Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Dębica w Elblągu[13].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 4 sierpnia 1920 roku, s. 678.
  2. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 187.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 737, 814.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 13 marca 1924 roku, s. 118.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 62 z 3 lipca 1924 roku, s. 367.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 688, 737.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 117 z 5 listopada 1924 roku, s. 628.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 147.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 430, 449.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 102.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 200.
  12. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 341, 972.
  13. ↑ śp. LUCJAN SZULC na Grobonet. elblag.artlookgallery.com. [dostęp 2022-08-10].
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 737.
  15. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
  16. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 430.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lucjan_Szulc_(1882–1962)&oldid=71149332”