Ludwik Spruch
Ludwik Spruch (ur. 1893 w Łaznowie, zm. 15 sierpnia 1985[1]) – polski robotnik. Budowniczy Polski Ludowej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie chłopskiej. Pracował w fabryce kafli, a następnie został pracownikiem kolejowym. W 1908 wstąpił do Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy. W czasie I wojny światowej został wcielony do Cesarskiej Armii Rosyjskiej. Wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Robotnicza Rosji, w 1917 wziął udział w rewolucji październikowej. W 1918 wrócił do Łodzi i pracy na kolei. Wstąpił do Klasowych Związków Zawodowych i Komunistycznej Partii Polski, organizował strajki w 1919, 1921 i 1923. W czasie okupacji niemieckiej przystąpił do Polskiej Partii Robotniczej i Gwardii Ludowej. Po wojnie pracował na stacji Łódź Kaliska jako magazynier, w 1952 przeszedł na emeryturę. Wchodził w skład Komitetu Łódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
W 1971 odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej.
Pochowany na cmentarzu Zarzew w Łodzi[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Członkowie związków zawodowych w II Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1893
- Zmarli w 1985
- Polscy pracownicy kolejowi
- Politycy SDKPiL
- Działacze robotniczy związani z Łodzią
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Członkowie Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji
- Polacy w rewolucji październikowej
- Odznaczeni Orderem Budowniczych Polski Ludowej
- Działacze Komunistycznej Partii Polski
- Politycy PPR
- Żołnierze Gwardii Ludowej
- Członkowie Komitetu Łódzkiego PZPR
- Pochowani na cmentarzu Zarzew w Łodzi