Lufar

Lufar
Pomatomus saltatrix
(Linnaeus, 1766)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Nadgromada	kostnoszkieletowe
Gromada	promieniopłetwe
Podgromada	nowopłetwe
Infragromada	doskonałokostne
Nadrząd	kolcopłetwe
Rząd	okoniokształtne
Podrząd	okoniowce
Rodzina	lufarowate
Rodzaj	Pomatomus Lacepède, 1802
Gatunek	lufar
Synonimy
Cheilodipterus heptacanthus Lacepède, 1801 Cheilodipterus saltatrix (Linnaeus, 1766) Chromis epicurorum Gronow, 1854 Gasterosteus saltatrix Linnaeus, 1766 Gonenion serra Rafinesque, 1810 Lopharis mediterraneus Rafinesque, 1810 Perca lophar Forsskål, 1775 Pomatomix saltatrix (Linnaeus, 1766) Pomatomus pedica Whitley, 1931 Pomatomus saltator (Linnaeus, 1766) Pomatomus skib Lacepède, 1802 Scomer sypterus Pallas, 1814 Sparactodon nalnal Rochebrune, 1880 Sypterus pallasii Eichwald, 1831 Temnodon conidens Castelnau, 1861 Temnodon saltator (Linnaeus, 1766)

Lufar, skrzelołusk, tasergal (Pomatomus saltatrix) – gatunek morskiej ryby okoniokształtnej, jedyny przedstawiciel rodzaju Pomatomus oraz rodziny lufarowatych (Pomatomidae).

Występowanie

Jest rybą pelagiczną zasiedlającą wody słone i półsłone tropikalnych i umiarkowanych mórz i oceanów. Gatunek spotykany był praktycznie wszędzie z wyłączeniem płn.-zach. - wsch. obszarów Oceanii na Pacyfiku. Na terenie Europy spotykany w Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym.

Charakterystyka

Typowy drapieżnik o drobnych lecz ostrych zębach mogących rozszarpywać ciało ofiar. Niektóre z tych zębów przekształciły się w rodzaj kłów. Jest bardzo szybki polując na ławice drobnych ryb, przy czym jego żarłoczność jest bardzo duża. Dla zwiększenia swej żarłoczności potrafi wywołać u siebie coś na kształt bulimii usuwając z żołądka treść pokarmową aby móc znowu zajadać się nowym pożywieniem. W zależności od miejsca i pory roku odżywiać się może również krewetkami czy kalmarami. Jest też kanibalem zjadając drobne ryby ze swego gatunku.

Dorasta do 1,3 m długości i masy ciała dochodzącej 15 kg.

Znaczenie gospodarcze

Mimo dużej wartości smakowej mięsa jest odławiany sporadycznie. Największym zagrożeniem dla gatunku jest kanibalizm i przełowienie młodych osobników co powoduje spadek liczebności.

Bibliografia

• Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973

Linki zewnętrzne

• Opis gatunku w FishBase