Luthela beijing

Luthela beijing
Wei et Lin, 2023
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Mesothelae
Rodzina	Liphistiidae
Podrodzina	Heptathelinae
Rodzaj	Luthela
Gatunek	Luthela beijing

Luthela beijing – gatunek pająka z rodziny Liphistiidae i podrodziny Heptathelinae. Endemit Chin.

Taksonomia

Kladogram rodzaju wg Wei et al. (2023) L. badong L. luotianensis L. asuka L. kagami L. taian L. yiyuan nieopisany gat. L. hadan L. beijing L. dengfeng L. yungcheng L. schensiensis

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2023 roku przez Wei Miana i Lin Yuchenga na łamach „ZooKeys”. Jako lokalizację typową wskazano okolice mostu Baishi w parku Zizhuyuan na terenie pekińskiej dzielnicy Haidian w Chinach. Epitet gatunkowy pochodzi od tejże lokalizacji.

Wyniki przeprowadzonej przez Wei Miana, Wang Shuqiao i Lin Yuchenga analizy filogenetycznej wskazują na zajmowanie przez L. beijing pozycji siostrzanej względem L. hadan.

Morfologia

C: samiec, widok grzbietowy; D: samica, widok grzbietowy

A: lewy bulbus samca w widoku grzbietowym, B: tenże w widoku brzusznym, C: tenże w widoku tylno-bocznym, D: tenże w widoku szczytowym, G: wulwa samicy, widok brzuszny; H: wulwa samicy, widok grzbietowy. ASC: wierzchołkowy kolec konduktora, BSC: nasadowy kolec konduktora, CT: kontrategulum, DT: grzbietowa wypustka tegulum, E: embolus, MH: hematodocha środkowa, ST: subtegulum.

Holotypowy samiec ma ciało długości 14,9 mm przy karapaksie długości 6,2 mm i szerokości 5,4 mm, jedna z paratypowych samic ma zaś ciało długości 18,1 mm przy karapaksie długości 7,4 mm i szerokości 7,3 mm. Karapaks jest czarny u samca, a czerwony u samicy. Bruzdy promieniste i szyjna są dobrze zaznaczone, u samicy z rozproszonymi kolcami. Część głowowa jest u samicy słabo, u samca zaś przeciętnie wyniesiona. Szczękoczułki są przysadziste, u samca z 9, a u samicy z 10 zębami na przedniej krawędzi bruzdy. Sternum jest dłuższe niż szerokie. Opistosoma (odwłok) ma bladożółte ubarwienie. U obu płci występują na niej cztery duże tergity grzbietowe, każdy z czterema zwężającymi się szczecinkami przy tylnym brzegu, oraz sześć małych tergitów tylnych, każdy z dwiema szczecinkami. Kądziołków przędnych jest siedem.

Nogogłaszczki samca mają słabo zesklerotyzowane, przednio-bocznie położone paracymbium z licznymi kolcami i szczecinkami na powierzchniach tylno-bocznej i odsiebnej, krawędź kontrategularną z siedmioma zębami, z których tylko cztery widoczne są grzbietowo, a piąty jest rozwidlony, apofizę krawędziową tegulum w części tylnej piłkowaną małymi, regularnymi ząbkami, stosunkowo długą apofizę i ostro zakończoną terminalną tegulum z równych rozmiarów i rozmieszczonymi w równych odstępach ząbkami na wypustce grzbietowej, gładki konduktor z dwoma równie długimi, piłkowanymi, ustawionymi pod szerokim kątem kolcami i małym ząbkiem między nimi, a także embolus zaopatrzony w kilka żeberkowanych listewek odsiebnych i przezroczysty, płaski otwór.

Genitalia samicy mają na stosunkowo długich i grubych szypułkach dwie pary klastrów zbiorniczków nasiennych, z których te pary środkowej umieszczone są na przedniej krawędzi torebki kopulacyjnej i są o około połowę mniejsze od tych pary bocznej.

Rozprzestrzenienie

H: osobnik w środowisku naturalnym, I: nora w przekroju pionowym

Pajęczak znany wyłącznie z miejsca typowego w północnych Chinach.