Młynarzowe Widły

Młynarzowe Widły
	; Ściana Młynarzowych Wideł nad Ciężkim Stawem
Państwo	Słowacja
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	2038 m n.p.m.
	Położenie na mapie Karpat Młynarzowe Widły
	Położenie na mapie Tatr Młynarzowe Widły
	49°11′19″N 20°06′04″E/49,188611 20,101111
	Multimedia w Wikimedia Commons

Młynarzowe Widły (słow. Mlynárove vidly, 2038 m^[1] lub ok. 2050 m^[2]) – turnia w masywie Młynarza w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się na końcu krótkiej grani, która od Widłowego Zwornika biegnie w kierunku południowo-wschodnim, ku Dolinie Ciężkiej. Od punktu kulminacyjnego tej grańki, Niżniej Widłowej Turni, oddzielona jest szerokim siodłem Widłowego Przechodu^[2].

Ku Dolinie Ciężkiej opada z Młynarzowych Wideł potężna ściana o wystawie południowo-wschodniej. Jej wysokość według Cywińskiego wynosi około 390 m, Łoziński ocenił ją na 350 m, a Skłodowski – 250 m. Po obu stronach ściany znajdują się wybitne filary^[2]. Boczna ściana lewego filara wznosi się nad Żlebem za Widłę^[1] (żlebem Młynarzowej Przełęczy). Prawy filar wznosi się nad Żlebem pod Widłę^[1], przez Cywińskiego nazywanym Widłowym Żlebem. Dolną część ściany Młynarzowych Wideł przecina poziomy zachód, łatwo osiągalny spod Żlebu za Widłę, zwężający się w prawej części i zanikający na prawym filarze ściany. Prawdopodobnie istnienie tego zachodu uwzględnił Skłodowski podając mniejszą wysokość ściany. Poniżej zachodu ścianę tworzy pas wygładzonych przez lodowce płyt o wysokości około 80 m. W górnej części ściany znajdują się liczne okapy. Ściana Młynarzowych Wideł jest popularnym celem dla taterników, poprowadzono tu wiele trudnych dróg wspinaczkowych^[2].

Jako pierwsi południowo-wschodnią ścianę Młynarzowych Wideł przeszli František Plšek i Čestmír Harníček 20 sierpnia 1951 r.^[3]

Stosowane są niekiedy inne warianty nazwy – Młynarzowe Widła lub Młynarzowa Widła^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski, Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000, Warszawa: Geosystems Polska Sp. z o.o., 2005, ISBN 83-909352-2-8
↑ ^a ^b ^c ^d Władysław Cywiński, Młynarz. Przewodnik szczegółowy, tom 6, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1998, ISBN 83-7104-011-3
↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VII. Żabia Przełęcz Wyżnia – Żabia Czuba, Warszawa: Sport i Turystyka, 1954, s. 213

[atlas-1] Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski, Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000, Warszawa: Geosystems Polska Sp. z o.o., 2005, ISBN 83-909352-2-8

[cw-2] Władysław Cywiński, Młynarz. Przewodnik szczegółowy, tom 6, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1998, ISBN 83-7104-011-3

[whp-3] Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VII. Żabia Przełęcz Wyżnia – Żabia Czuba, Warszawa: Sport i Turystyka, 1954, s. 213

[1]

[2]

[3]