Mała Brdarowa Grapa
 Widok z Kopy Kondrackiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1722 m n.p.m. |
| Wybitność |
33 m |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′24,2″N 19°55′43,7″E/49,190056 19,928806
| |
Mała Brdarowa Grapa (słow. Malá brdárova grapa[1], 1722 m[2]) – szczyt Brdarowych Grap, bocznej grani Liptowskich Kop w słowackich Tatrach. Grań ta oddziela dolinę Koprowicę od Doliny Szpaniej i Doliny Cichej. Mała Brdarowa Grapa znajduje się w niej pomiędzy Pośrednią Brdarową Grapą (1822 m), oddzielona przełęczą Brdarowe Siodło, a Brdarową Dzwonnicą (1701 m)[3]. Południowo-wschodni stok szczytu opada do dna doliny Koprowicy, z północno-zachodniego opada płytka grzęda kończąca się przy Ubogich Polanach w Dolinie Cichej. Grzęda ta oddziela dwa żleby; jeden z nich uchodzi w pobliżu leśniczówki na Ubogich Polanach, drugi kilkaset metrów niżej[4].
Brdarowe Grapy to niedostępny turystycznie, dziki, porośnięty lasem i kosodrzewiną masyw. Od 1949 r. cały rejon Liptowskich Kop stanowi zamknięty dla turystów obszar ochrony ścisłej TANAP-u[3].
Temu niepozornemu wzniesieniu literat i ewangelicki pastor w Liptowskim Mikułaszu Daniel Bachát (pseudonim Miloslav Dumný) poświęcił balladę pt. Brdárova zvonica v Tatrách[3].
Problemy z nazewnictwem i lokalizacją[edytuj | edytuj kod]
Znani tatrolodzy Witold Henryk Paryski i Ivan Bohuš wyróżniali tylko trzy szczyty Brdarowych Grap: Wielką i Małą Brdarową Grapę oraz Brdarową Dzwonnicę, podobnie podawano także na mapach. W Brdarowych Grapach są jednak cztery wyraźne wierzchołki. Władysław Cywiński w 11 tomie przewodnika wspinaczkowego Tatry. Szpiglasowy Wierch nazwał czwarty z nich Pośrednią Brdarową Grapą. Jak wynika z wysokości podawanych przez W.H. Paryskiego i I. Bohuša, jest to podawana przez nich Mała Brdarowa Grapa. Nazwę Małej Brdarowej Grapy natomiast nadał Cywiński nie wyróżnianemu wcześniej wierzchołkowi znajdującemu się po północno-wschodniej stronie Brdarowej Dzwonnicy[3].
Nazwa Mała Brdarowa Grapa używana jest już dla tego szczytu w części nowszych wydawnictw polskich[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2021-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ a b c d Władysław Cywiński. Szpiglasowy Wierch. Przewodnik szczegółowy, tom 11. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2005, ISBN 83-7104-034-2.
- ↑ Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000,Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2009/10, ISBN 83-87873-36-5.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 118–119. ISBN 83-909352-2-8.