Macrocyclops albidus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Macrocyclops albidus
Jurine, 1820
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

skorupiaki

Gromada

Maxillopoda

Podgromada

widłonogi

Nadrząd

Podoplea

Rząd

Cyclopoida

Rodzina

Cyclopidae

Podrodzina

Cyclopinae

Rodzaj

Macrocyclops

Gatunek

Macrocyclops albidus

Macrocyclops albidus – gatunek widłonoga z rodziny Cyclopidae, nazwa naukowa gatunku została po raz pierwszy opublikowana w 1820 roku na podstawie badań naukowych szwajcarskiego zoologa Louisa Jurine[1].

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Siedliska tego widłonoga stanowi czysta woda, która znajduje się w przydrożnych rowach, przydomowych oczkach wodnych, basenach, stawach i innych środowiskach o wystarczającej ilości pożywienia. Gatunek kosmopolityczny, badania naukowe populacji Macrocyclops albidus z Anglii, Szkocji, Francji, Niemiec, Stanów Zjednoczonych, Nowej Zelandii i Australii wskazują, że rozprzestrzenianie się tego widłonoga na całym świecie jest wynikiem interwencji człowieka, w szczególności żeglugi, a nie przyczyn naturalnych, takich jak wiatr lub poprzez migrację ptaków[2].

Macrocyclops albidus żywią się przede wszystkim larwami komarów i są bardzo skuteczne w zwalczaniu tych owadów. Osiągają prawie 90% redukcję przeżywalności larw w warunkach polowych i przekraczają ilość przeciętną ilość spożywanych larw przyjętą dla innych drapieżników w doświadczeniach laboratoryjnych[3]. W badaniach laboratoryjnych przeciętny macrocyclops zabija średnio 27 larw Culex quinquefasciatus dziennie[4].

Macrocyclops albidus jest znanym pośrednim żywicielem hermafrodytycznego pasożyta Schistocephalus solidus, tasiemca ryb i ptaków, których pożywienie stanowią ryby.

Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]

Macrocyclops należy do skorupiaków i jest gatunkiem widłonogów, charakteryzuje się występowaniem piątej nogi z dwóch różnych segmentów, dystalnym segmentem z trzema kolcami lub na końcu odwłoka[5]. Macrocyclops albidus wyróżnia się odkrytą środkową powierzchnią odwłoku i szklistą płytką na ostatnim odcinku odwłoka, która jest gładka lub drobno ząbkowana.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]