Magelanka skalna
Chloephaga hybrida[1] | |||
(Molina, 1782) | |||
Samiec | |||
Samica | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
magelanka skalna | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Zasięg występowania | |||
występuje przez cały rok poza sezonem lęgowym |
Magelanka skalna[4] (Chloephaga hybrida) – gatunek roślinożernego ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący Patagonię i Falklandy. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Wyróżnia się dwa podgatunki C. hybrida[5][6]:
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Lato: południowa Patagonia, południowe Chile i archipelag Ziemia Ognista. Zimą migruje nieznacznie na północ. Na Falklandach żyje populacja osiadła.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Rozmiary[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała: 52–65 cm
Masa ciała: 2–2,5 kg
Podgatunek kontynentalny (C. h. hybrida) jest mniejszy od podgatunku falklandzkiego (C. h. malvinarum).
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Osobniki dwóch płci tego gatunku bardzo różnią się wyglądem.
Samiec ma nieco większe rozmiary niż samica. Jest zupełnie biały oprócz czarnego dzioba i pomarańczowych nóg i stóp.
Samica ma czekoladowobrązowe górne partie ciała, głowę i szyję. Jej brzuch pokrywają naprzemienne białe i czarnobrązowe paski. Pióra ogona, podogonie i część ciała znajdująca się pod skrzydłem są białe, zaś lotki pierwszego rzędu, na końcach skrzydeł – czarne. Dziób różowy, nogi pomarańczowe. Wokół obu jej oczu widać cieniutkie białe obręcze.
Młode obu płci przypominają samicę. U młodych samców w pierwszą zimę życia głowa, szyja i górne części tułowia stają się białe. Zaś w drugą zimę samce bieleją prawie zupełnie.
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
- Siedliska
- Skaliste lub kamieniste wybrzeża. Często w pobliżu przybrzeżnych lagun słodkowodnych.
- Lęgi
- Gniazdo leży na ziemi wśród bujnych traw bądź krzewów. Samica składa 5–8 jaj, w październiku, listopadzie. Wysiaduje 30 dni, podczas gdy samiec strzeże gniazda. Oboje rodzice opiekują się młodymi. Pisklęta usamodzielniają się po ok. 2 miesiącach, a są dojrzałe po dwóch latach.
- Pożywienie
- Żeruje chodząc wzdłuż kamienistych plaż, poszukując wyrzuconych przez fale lub odkrytych odpływem wodorostów.
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje magelankę skalną za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Globalny trend liczebności uznawany jest za stabilny, choć trendy liczebności niektórych populacji nie są znane[3]. Zagrożenie dla gatunku mogą stanowić wycieki ropy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Chloephaga hybrida, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Carboneras 1992 ↓, s. 588.
- ↑ a b Chloephaga hybrida, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Tadornini Reichenbach, 1849-50 (wersja: 2020-07-06). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-19].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-09-29]. (ang.).
- ↑ Kelp Goose (Chloephaga hybrida). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Carles Carboneras: Family Anatidae (Ducks, geese and Swans). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992. ISBN 84-87334-10-5. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Kelp goose (Chloephaga hybrida). ARKive. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-06)]. (ang.).