Mantidactylus alutus
| Mantidactylus alutus[1] | |||
| (Peracca, 1893) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Mantidactylus alutus | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Mantidactylus alutus – gatunek pospolitego na Madagaskarze płaza bezogonowego z rodziny mantellowatych.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Zwierzę dokładniej klasyfikuje się jako Mantidactylus (Mantidactylus) alutus — Ahl, 1931 lub Mantidactylus (Brygoomantis) alutus — Dubois, 1992[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Samce i samice różni wielkość ciała. Pierwsze osiągają 2,4-2,6 cm, ostatnie − 2,6-3,1 cm[4].
Skóra grzbietu nieznacznie ziarnista, różnej barwy, często jasnobrązowa z ciemniejszymi znaczeniami, niekiedy z paskiem okolicy kręgów, wytwarza grzbietowo-boczne fałdy[4].
Samiec cechuje się pojedynczym workiem rezonansowym na podgardlu. Staw skokowy górny sięga nieraz do nozdrza, nieraz do oka. U samców na udach obserwuje się duże gruczoły. Błona pławna występuje jedynie na kończynach tylnych[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Płaza spotyka się wyłącznie na Madagaskarze[3], na wschodzie i w centrum wyspy[4]. Występuje on od Ambohitantely aż po Ranomafana[3]. Jest to jedyny przedstawiciel endemicznych dla Madagaskaru mantellowatych spotykany w Antananarywie (gdzie spotyka się go m.in. w ogrodzie Tsimbazaza)[4].
Zwierzę bytuje na wysokościach 1000-2000 m n.p.m. Jego siedlisko stanowią okolice niewielkich wód płynących, przesięków, górski las i jego skraj, a także tereny rolnicze, jak pola ryżowe, czy miejskie (ogrody Antananarywy)[3]. Prowadzi skryty tryb życia i ukrytego w trawie nawołującego za dnia płaza nie widać, słychać za to jego głos. Nocą zdarza mu się nawoływać z bardziej wyeksponowanych miejsc. Jego odgłos to seria 5-15 dźwięków[4].
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Zachodzi w niewielkich zbiornikach wodnych z udziałem kijanek[3].
Status[edytuj | edytuj kod]
M. alutus występuje pospolicie, a jego liczebność utrzymuje się na stałym,[3] przypuszczalnie wysokim poziomie[4].
Wydaje się, że ten gatunek, posiadając duże zdolności przystosowawcze, nie jest zagrożony wyginięciem[3].
Zamieszkuje on 2 tereny chronione: Park Narodowy Ranomafana i Réserve Spéciale d’Ambohitantely[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mantidactylus alutus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Darrel Frost: Mantidactylus alutus (Peracca, 1893). Amerykańskie Muzeum Historii Naturalnej, 2010. [dostęp 2010-09-03]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Mantidactylus alutus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b c d e f g Frank Glaw, Miguel Vences, Catherine Aguilar: Mantidactylus alutus. AmphibiaWeb, 2009-05-01. [dostęp 2010-09-03]. (ang.).