Maria Krawczyk (fizyk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria Krawczyk
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

19 sierpnia 1946

Data śmierci

24 maja 2017

profesor nauk fizycznych
Specjalność: fizyka teoretyczna cząstek elementarnych
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1975

Habilitacja

29 marca 1993

Profesura

21 grudnia 2007

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Maria Teresa Krawczyk, z d. Szczott (ur. 19 sierpnia 1946[1], zm. 24 maja 2017[2]) – polska fizyk teoretyk, badacz fizyki cząstek elementarnych, pracownik naukowy Instytutu Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Była absolwentką Uniwersytetu Warszawskiego. W 1975 obroniła pracę doktorską poświęconą reakcji wymiany ładunku π–p → π0n napisaną pod kierunkiem Grzegorza Białkowskiego[3]. Następnie zajmowała się partonami i chromodynamiką kwantową, od 1990 teorią oddziaływań elektrosłabych, w szczególności polem Brouta-Englerta-Higgsa i bozonem Higgsa[3], badała zagadnienia wykraczające poza tzw. Model standardowy, m.in. Model dwudubletowy (2HDM, Two Higgs Doublet Model)[4].

W 1993 otrzymała stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Procesy dwufotonowe w chromodynamice kwantowej. W 2007 otrzymała tytuł profesora nauk fizycznych[5].

Była pracownikiem Instytutu Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie kierowała Katedrą Oddziaływań Silnych i Elektrosłabych[6].

Kierowała projektami Badanie sektora Higgsa i ciemnej materii w modelach z symetriami dyskretnymi w oparciu o dane LHC (2013–2016) i Badanie rozszerzeń Modelu Standardowego z uwzględnieniem efektów nowej fizyki aż do skali Plancka w świetle aktualnych danych LHC i astrofizycznych (od 2015)[7].

Pochowana na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (sektor AL36-1-36)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]