Maria Wodzińska
 Autoportret Marii Wodzińskiej | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Narodowość |
polska |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
Maria z Wodzińskich primo voto Skarbkowa secundo voto Orpiszewska (ur. 7 stycznia 1819 w Warszawie, zm. 7 grudnia 1896 w Poznaniu[1]) – znana malarka drugiej połowy XIX wieku. Przedstawicielka kujawskiej rodziny Wodzińskich h. Jastrzębiec.
Maria Wodzińska urodziła się jako córka Wincentego Szymona Wodzińskiego, właściciela majątku Służewo i Sułkowo[2][3][4] na Kujawach i Teresy Wodzińskiej, córki Jana Pawła Wodzińskiego. Dziadek Jan Paweł Wodziński (1759-1798) był posłem na Sejm Czteroletni.
W latach 1833–1835 przebywała z rodziną w Genewie, gdzie poznała wielu przedstawicieli świata kultury i sztuki. Dom państwa Wodzińskich był swoistym centrum spotkań Genewskiej Polonii. Poznała tam Juliusza Słowackiego, na którym wywarła duże wrażenie. Poświęcił jej nawet jeden ze swoich wierszy pt. W albumie Maryi Wodzińskiej. Pisał o niej także swojej matce w listach.
Przebywając w Dreźnie Maria poznała Fryderyka Chopina w 1835. W 1836 zaręczyli się, lecz rodzina Marii nie wyraziła zgody na ślub, uważając Chopina za zbyt chorowitego jak na męża. Do końca życia jednak rodzina Wodzińskich, zwłaszcza matka Marii Teresa, pozostawała w zażyłych stosunkach z kompozytorem. Po powrocie do kraju zamieszkała z rodziną w Służewie na Kujawach.
Maria dwukrotnie wstępowała w związki małżeńskie. 24 lipca 1841 wyszła za mąż za hrabiego Józefa Skarbka, syna ojca chrzestnego Chopina, Fryderyka. Nie było to jednak udane małżeństwo. Po siedmiu latach małżeństwa rozwiedli się. W 1848 poślubiła Władysława Orpiszewskiego, dzierżawcę majątków jej pierwszego męża. Z drugiego małżeństwa pochodził zmarły w wieku trzech lat syn Tadeusz (ur. 18 sierpnia 1851, zm. 31 marca 1854)[5].
Po śmierci męża 20 maja 1881 we Florencji Maria wyjechała do Kłóbki, do swej siostrzenicy Józefy, gdzie spędziła resztę życia. Tam została pochowana. Pamiątki po malarce (szkice, rękopisy, pianino, namalowane przez nią obrazy) znajdują się do dziś w dworze, w którym spędziła ostatnie lata życia[6].
Przypisy
- ↑ Antoni Wodziński, O Marii Wodzińskiej.
- ↑ Piotr Bokota, Piotr Nowakowski, Sułkowo, [w:] MATERIAŁY DO DZIEJÓW REZYDENCJI W POLSCE Kujawy Wschodnie, t. 1, Włocławek: Włocławskie Towarzystwo Naukowe, 2001, s. 202,203, ISBN 83-88115-35-9, Cytat: W 1824r.Antoni Wodziński przepisał dobra ziemskie Sułkowskie (obejmujące Sułkowo, Siemnowo i Siemnówek) swojemu synowi Wincentemu (1784-1849),który już od kilkunastu lat użytkował je za przyzwoleniem ojca,a po jego śmierci przejął również dobra służewskie.
- ↑ Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, Fryderyk Chopin - Centrum Informacji - Antoni Wodziński - Biogram [online], pl.chopin.nifc.pl [dostęp 2018-02-04] (pol.).
- ↑ Krzysztof Dorcz, W KRĘGU CHOPINOWSKIM [online], Cytat: Marii Wodzińskiej (1819-1896). Znała je od dzieciństwa i w ich sąsiedztwie spędziła wiele lat. Najpierw przebywała w majątkach rodzinnych w Sułkowie i w Bogusławicach.
- ↑ Robert Stodolny, Antoni Wodziński (1848-1928) pisarz, tłumacz, krytyk literacki, biograf Marii z Wodzińskich Orpiszewskiej, [w:] Antoni Wodziński, O Marii Wodzińskiej, Iwonicz-Zdrój, s. 154, ISBN 978-83-943125-1-0.
- ↑ Park Etnograficzny w Kłóbce. [w:] Strona internetowa MZKiD Kłóbka [on-line]. Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej. [dostęp 2015-09-06].
Bibliografia
- Paczkowski S., Służewo na Kujawach wschodnich:zarys dziejów, Włocławek 1999.
- Ekiert J., Fryderyk Chopin. Biografia ilustrowana, MUZA SA, Warszawa 2009, s. 180–211, ISBN 978-83-7495-677-2.
- Wodziński A., O Marii Wodzińskiej, Iwonicz-Zdrój 2015.