Przejdź do zawartości

Marian Buczyński (1891–1940)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Buczyński
podpułkownik lekarz podpułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1891
Mariampol

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

3 Batalion Sanitarny
77 Pułk Piechoty
Szpital Rejonowy w Lidzie
77 Pułk Piechoty

Stanowiska

komendant szpitala
starszy lekarz pułku

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości

Marian Buczyński (ur. 2 lutego 1891 w Mariampolu, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 2 lutego 1891 w Mariampolu jako syn Konstantego[1][2]. W 1917 uzyskał dyplom lekarza. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego.

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 112. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 5[3]. W latach 1923–1924 był komendantem Szpitala Rejonowego Lida, pozostając oficerem nadetatowym 3 batalionu sanitarnego w Grodnie[4]. W kwietniu 1924 został przydzielony do 77 pułku piechoty w Lidzie na stanowisko starszego lekarza pułku[5][6]. W kwietniu 1925 został ponownie przydzielony do Szpitala Rejonowego w Lidzie na stanowisko komendanta[7]. W 1926, po likwidacji szpitala, pełnił służbę w Garnizonowej Izbie Chorych w Lidzie[8]. W sierpniu 1929 został przeniesiony do 77 pułku piechoty[9]. 2 grudnia 1930 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 5. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[10][11]. Do 1939 pełnił służbę na stanowisku starszego lekarza 77 pułku piechoty[12][13].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez sowietów. Został zamordowany przez NKWD na wiosnę 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 41/1-50 oznaczony numerem 351)[14]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Marian Buczyński. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
  2. Ukraińska Lista Katyńska wskazała rok urodzenia 1893 i imię ojca Mikołaj.
  3. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 314.
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1140, 1189, 1200.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 17 kwietnia 1924, s. 217.
  6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1033, 1081.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 44 z 18 kwietnia 1925, s. 213.
  8. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 711, 728.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929, s. 301.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930, s. 328.
  11. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 323.
  12. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 605.
  13. Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 367.
  14. Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 10. [dostęp 2014-12-10].
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 17.
  16. M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  17. M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]