Przejdź do zawartości

Marko Bezruczko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marko Bezruczko
Марко Безручко
Ilustracja
generał-chorąży generał-chorąży
Data i miejsce urodzenia

31 października 1893
Tokmak, gubernia taurydzka, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

10 lutego 1944
Warszawa, Polska pod okupacją III Rzeszy

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa, wojna ukraińsko-sowiecka, wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Symona Petlury Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Broń Złota „Za Waleczność”

Marko Danyłowycz Bezruczko, ukr. Марко Данилович Безручко (ur. 19 października?/31 października 1893 w Tokmaku[1], zm. 10 lutego 1944 w Warszawie) – generał chorąży Armii Czynnej Ukraińskiej Republiki Ludowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1912 podjął studia w Mikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego, którą ukończył w 1914. W 1918 jako oficer Sztabu Generalnego kierował I Oddziałem Armii URL. W 1919 szef sztabu Samodzielnego Korpusu Strzelców Siczowych. W wojnie polsko-bolszewickiej w stopniu pułkownika, dowódca 6 Siczowej Dywizji Strzelców Armii URL. 7 maja 1920 dowodzona przez niego 6 dywizja, wraz z wojskami polskimi zajęła Kijów. Dowodził obroną Zamościa przed Armią Czerwoną, uczestniczył w rozbiciu Armii Konnej Budionnego w bitwie pod Komarowem. 5 października 1920 awansowany do stopnia generała chorążego Armii URL. W 1921–1924 członek Wyższej Rady Wojennej URL.

W 1921 był ukraińskim komendantem Obozu Internowania nr 6 w Aleksandrowie Kujawskim[2].

W latach 30. był przewodniczącym Ukraińskiego Towarzystwa Wojskowo-Historycznego w Warszawie. Pochowany na cmentarzu prawosławnym na warszawskiej Woli.

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Od 2018 jest patronem ronda na wrocławskich Stabłowicach[3].

Od 2020 jest patronem skweru na warszawskiej Woli, niedaleko miejsca pochówku[4] oraz w Koszalinie[5] i w Gdańsku[6][7].

Jego imieniem jest nazwana 110 samodzielna brygada zmechanizowana Sił Zbrojnych Ukrainy[8], która odpiera ataki rosyjskiej armii w Awdijiwce w obwodzie donieckim.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Марко Безручко. Військовий діяч, генерал-хорунжий Армії УНР
  2. A. Bieroza, Kozacki Kurhan w Aleksandrowie Kujawskim, "Polski Żołnierz Prawosławny", nr 3 (65), lipiec-sierpień-wrzesień 2010, ISSN 1233-7587, s.9
  3. Akty Prawne [online], uchwaly.um.wroc.pl [dostęp 2019-05-01].
  4. Twoje-Miasto Sp, Ukraiński generał patronem skweru na Woli [online], warszawa.twoje-miasto.pl [dostęp 2020-08-12] (pol.).
  5. Sergij Porowczuk za TVP, W Koszalinie pojawił się skwer Marka Bezruczki [online], jagiellonia.org [dostęp 2020-11-19] (pol.).
  6. Oliwa ma skwer Marka Bezruczki [online], media.gdansk.pl, 26 listopada 2020 [dostęp 2020-11-26] (pol.).
  7. Odsłonięto tablicę z nazwą skweru im. gen. Marka Bezruczki. staraoliwa.pl, 2021-05-09. [dostęp 2021-05-10]. (pol.).
  8. Nowa ukraińska brygada „morskich dronów” wyróżniona, tabelka: spis ukraińskich jednostek, które w latach 2022-2023 otrzymały sztandary. Defence 24, 4 września 2023

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]